Het is al even geleden dat ik nog eens in mijn virtuele pen kroop. “Druk” vind ik een lelijk woord, maar ik neem tussen mijn activiteiten gewoonweg voldoende rust. Schrijven kan rust brengen, vooral wanneer ik rusteloos ben. Dat is niet meteen het geval op dit moment en zo is het goed. Geen uitspattingen, gewoon is goed genoeg. Tijd om nog eens de As We Speak rubriek van onder het stof te halen. De laatste in die reeks dateert ook al van een paar jaar terug. Een overzicht van die jaren zal ik jullie besparen, maar waar begint een mens dan? Ach ja, doet er niet toe. Toch?
waar ik mee bezig ben
Met veel en weinig tegelijk. Of dat is toch het gevoel dat overheerst. Na de coronajaren en een pittige periode op het vlak van gezondheid waak ik over mijn rust. Mijn of onze weekends worden niet meer volgepropt en ik ben best trots op mijn slaaphygiëne. Vroeger hanteerde ik eerder het “more is more” principe en af en toe komt dat stemmetje nog piepen. Dan daalt er een schuldgevoel over mij neer wanneer ik ‘s avonds in de zetel ga zitten om wat tv te kijken. Het is ook een reden waarom ik minder blog. Na een werkdag, Emma klaarmaken om te gaan slapen en de huishoudelijke taken ben ik gewoon moe. Zeker omdat ik vroeg aan mijn werkdag begin. Ik denk de hele dag aan al de dingen die ik ‘s avonds zal doen, maar eerlijk: het komt er zelden van. Dat kan me bij momenten wel eens frustreren en een soort rusteloosheid creëren. Daar moet ik me dan weer even over zetten. Komt er ook ooit een einde aan het onderhouden van een huis? Ik ben nog maar klaar met de ene was of de andere roept al en ik zie mijn takenlijst evolueren, maar ze raakt precies nooit afgevinkt.
Het feit dat ik ook twee keer ziek was op korte tijd helpt niet meteen. In september had ik nog verlof, maar ik ben meteen terug aan het werk gegaan. De kerstvakantie moest voor wat rust zorgen, maar toen was ik ziek en zo blijven we wat verder kabbelen. Mijn verlof dit jaar gaat bijna grotendeels op aan de zomervakantie: ik neem vier weken om de sluiting van de opvang te overbruggen. Ik zal mijn buikgevoel moeten volgen en toch eens aankloppen bij HR rond onbetaald verlof. Een week even thuis zijn overdag zonder te zorgen: het zou mij deugd doen.
Een ander iets dat veel tijd vergt, is een gezonde levensstijl. Eind februari kreeg ik een serieuze griep te pakken (de échte griep, type influenza). Mijn smaak was gedurende een dikke week quasi verdwenen en honger had ik al helemaal niet. Het moment om mijn lichaam eens helemaal te resetten en af te kicken van de suikers. Ondertussen zijn we bijna twee maand verder en ik voel me frisser dan ooit. Ik kan mijn kleerkast alweer wat aanvullen met een aantal items die te klein waren. Dat is mooi meegenomen. Diëten vind ik maar een vies woord, het is ook iets tijdelijk. Ik wil inzetten op een gezonde en (belangrijk!) evenwichtige levensstijl. Ik heb dat al een paar keer geprobeerd, maar ik ben ook een emo-eter: een makkelijke opgave is het niet. Maar goed, ik mis op dit moment niets want ik ontzeg me ook niets, maar ik ben er wel mee bezig. Het vergt veel voorbereiding en meal prepping want een pasta zit snel in elkaar, maar die snelle suikers probeer ik toch wat te mijden.
Voor de rest heb ik vooral heel veel projectjes in mijn hoofd, maar ik kom niet tot de uitvoering ervan. Daar kan ik me dan wel eens aan ergeren want alles blijft zo wat hangen en ik heb graag dat de dingen vooruitgaan. Ik heb ontzettend veel geduld, maar soms is dat van mij ook eens op. Ik doe niets anders dan opruimen want dat hebben we jaren niet gedaan door allerlei andere zaken en er lijkt maar geen einde te komen aan die zakken en dozen voor de Kringwinkel. Ik wil gewoon een opgeruimd huis zodat mijn hoofd dat ook geraakt. Emma groeit en bloeit en dat vertaalt zich in kilo’s kledij die weg moet. Vinted kan voor sommige stukken, maar eerlijk? Voor grotendeels Zara-garderobe is er weinig animo op die plaats.
Zoals velen onder ons maak ik me zorgen over de wereld waarin we leven en welke richting die uit gaat. In vele landen wordt de klok teruggedraaid: rechten waar we lang voor gestreden hebben, worden terug afgenomen. Als ik specifiek bij ons gezin kijk: in de VS zijn vele onderzoeken naar het syndroom van Emma stopgezet. Professors worden zomaar ontslagen, sommigen na meer dan 20 jaar dienst. Dan waren er nog de opmerkingen omtrent mensen met autisme door RFK jr afgelopen week. Ik kan ook moeilijk door één deur met sympathisanten van dergelijke ideeën. Ik sta zelf voor alles open, maar helaas denkt onze samenleving daar meer en meer anders over. Triest.
waar ik van geniet
Van het leven. Een levensgenieter pur sang. De momenten grijpen wanneer ze passeren en niet wachten op. Ik moet dan wel even terugkeren naar het vorige stukje over die levensstijl want levensgenieter is voor mij ook bourgondiër. Daar moet ik dus wat in matigen want ik zou elke avond kunnen genieten van een glaasje wijn en een chipje.
Ik geniet er ook van om Emma te zien groeien (echt, de broeken kunnen niet volgen) en bloeien. Ze begrijpt al veel en kan zich ook goed uitdrukken op haar manier (ze is nog steeds non-verbaal voor alle duidelijkheid). Ik probeer haar overal naartoe mee te nemen zodat ze zo veel mogelijk ervaringen opdoet. De ene keer lukt dat al beter dan de andere. Afgelopen week gingen we samen een namiddag naar Brugge. Lunchen bij De Republiek Grand Café en daarna paardjes en bootjes kijken. Het was fijn om eens een namiddag vrij normale dingen met haar te doen al is het confronterend hoe stil het dan is. Dat non-verbale: ik denk niet dat het ooit zal wennen.
De vriendschappen in mijn leven. Ze worden des te belangrijker en ik neem ze in mij op. Soms is het moeilijk om een balans te vinden. Ik neem, maar geef ik ook voldoende terug? Ik hoop van wel.
wat ik eet
Ik heb daar precies al veel over geschreven, maar vooral gezond dus. Al was het tot voor kort helemaal anders. Goede dag? Vieren met een chipje; geen potje, maar een zak. Een grote zak, hé. Kaasjes, aperitiefhapjes. Cocktail hier, glaasje wijn daar. De tussendoortjes, ééntje in de voor -en namiddag. Om nog maar te zwijgen over de thuiswerkdagen waarbij alles nabij is. Veel pasta, pasta en nog eens pasta. Dat kon niet goed komen, maar ik moest echt een klik maken en afkicken van de suikers in al deze producten. Ik wil een bepaalde levensstijl, maar ik wel niet diëten. Daar zal ik helemaal niet gelukkig van worden. We zijn veel vegetarisch en plantaardig beginnen eten en eten koolhydraten, maar gewoon veel minder en meestal volkoren. Recepten haal ik vooral bij Karola’s Kitchen of meestal gooi ik gewoon veel groenten op de bakplaat en daar eten we dan gedurende de week van. Na een tip van een collega installeerde ik ook de app van Sandra Bekkari en daar staan best wat leuke recepten in. Haar hoeveelheden zijn echt wel heel weinig. Ik durf het niet aan om mijn man 50g (!) kipfilet voor te schotelen. Al hou ik wel haar richtlijn voor pasta en rijst aan. Ik blijf bakken, maar op maandag neem ik de overschot mee naar het werk. Op die manier eten we het zelf niet op. Het zit in kleine dingen en het vergt veel discipline en voorbereiding, maar ik hoop dat het deze keer echt lukt. Geen jojo meer met de weegschaal, maar een gezonde levensstijl die ons energie bezorgt.
waar ik naar luister
Spotify voor muziek en podcasts, de radio wanneer ik onderweg ben met de wagen. Ik ben één van de weinige mensen die nog naar volledige albums luistert op Spotify, ik vind dat nochtans zo fijn. Ik ontdek nog elke week nieuwe muziek, zowel via Spotify als via de series die ik kijk.
De afgelopen tijd woonden we ook een aantal concerten bij dus die artiesten staan dan meteen hoog in de luisterlijst. Zo genoten we van Sam Fender en Bear’s Den afgelopen maart. Er staan nog wat concerten op de agenda en ik kocht net tickets voor Isaac Roux die in december in Brugge optreedt. Zijn debuutalbum is gewoonweg prachtig.
wat ik lees
Ik heb in het voorjaar veel gelezen, maar bevind me ondertussen weer in een leesdip. Er kwamen enkele leuke series tussen en voor ik het wist, zat (en zit) ik elke avond voor de tv. Nochtans had ik echt een goede gewoonte gekweekt heb ik meer dan drie maand lang elke dag (op een paar na) gelezen. De ene keer verschillende hoofdstukken, de andere keer een paar pagina’s, maar wel dagelijks. Die gewoonte probeer ik opnieuw op te pikken. Misschien moet ik toch weer eens switchen van boek want ik ben niet in het meest eenvoudige bezig op dit moment. Nochtans heb ik al veel goede boeken gelezen en ik heb er ook nog veel die ik wil lezen.
Ik lees sowieso fictie en non-fictie door elkaar. Soms gebeurt het dat ik ook twee fictieboeken tegelijkertijd lees. Een “zwaarder” werk en iets dat wat beter verteert, bijvoorbeeld.
Qua non-fictie las ik de voorbije maanden Atomic Habits van James Clear en ik merk dat ik er toch het één en ander van opgepikt heb en integreer in mijn dagelijks leven. Elke dag lezen is er daar ééntje van.
waar ik naar kijk
Aangezien er de voorbije maanden en ook nu weer heel wat in de aanbieding was op de streamingdiensten heb ik ettelijke uren voor de televisie versleten. We leggen de focus nu op een maximum aantal streamingdiensten en wisselen zo wat af. Momenteel hebben we een abonnement op HBO Max lopen en daar staat toch het één en ander op dat mij kan bekoren. Het derde seizoen van The White Lotus vond ik voortreffelijk ook al zijn de meningen duidelijk verdeeld. Op dit moment kijk ik het tweede seizoen van Euphoria en het eerste seizoen van The Pitt. Dr Carter uit ER, acteur Noah Wyle, kan mij nog altijd krijgen. We zijn dit weekend ook begonnen aan het tweede seizoen van The Last of Us.
Eind vorig jaar activeerden we ook nog eens Apple TV+ omdat ik het tweede seizoen van Bad Sisters wou kijken en daarna zetten we eindelijk onze tanden in Severance. Het is wat werken doorheen de eerste afleveringen, maar wat een serie. Het tweede seizoen stellen we nog wat uit want genoeg andere dingen te zien en we willen er ook wat van genieten.
Ik zou heel graag wat meer naar de film gaan, maar dat komt er maar niet van. Ook thuis kom ik er maar niet aan toe. Iemand tips voor mij?
Naast al die series werd er dit voorjaar ook druk gekeken naar het wielrennen. Vorig jaar had ik mijn schildklieroperatie en de jaren daarvoor werkte ik in bijberoep. Dit was het eerste jaar dat ik echt kon liggen schimmelen in de zetel met taart en koffie en vooral koers! Ik deed ook mee met de Wielermanager en voor het eerst ook in een minicompetitie. Dat zorgde ervoor dat ik alles nog meer en beter opvolgde. Smaakt naar meer!
wat mij happy maakt
In een vorige blogpost uitte ik mijn bezorgdheid over eenzaamheid wanneer we ouder worden. Een vriend stuurde mij daarna een heel lief bericht. Van het één kwam het ander… . Ik had al langer nagedacht om wat volk uit te nodigen voor mijn verjaardag. Een vriendin had dat ook al een paar keer gedaan en ik kon haar concept wel smaken. Het berichtje van de vriend en het concept van de vriendin zorgden ervoor dat ik een groepje op WhatsApp maakte. Voor ik het goed en wel besefte, zat ons huis begin februari goed vol met allemaal mensen die ik graag zie. Zij die er niet bij konden zijn, belden we gewoon op. Canada was nooit zo dichtbij. Ik voelde veel warmte en liefde en ben blij om hen in mijn nest te hebben. Zie ik ze daarom elke week? Neen, dat moet ook niet. Soms zou ik dat wel willen, maar ik heb ook voldoende realiteitsbesef. Het was een fijne namiddag en avond: ik hoop dit nog lang te mogen organiseren.
Als verrassing stelde mijn vriendin een boek samen voor mij (zie eerste foto) waar iedereen een bijdrage voor bezorgde. Het is prachtig geworden en ik blader er af en toe in. Dat ik ontzettend dankbaar ben.
Een paar weken geleden deed ik eens goed zot op aanraden van mijn echtgenoot. “Goed zot” heeft voor jullie misschien een iets andere invulling, ik ging “gewoon” op de foto met twee jeugdidolen. Ik heb heel lang getwijfeld, maar de avond voordien boekte ik toch een ticket. Ik schudde handjes, het was in minder dan een minuut gedaan, maar een herinnering voor het leven. Op het moment zelf was ik een beetje onder de indruk dus kwam er niet zo veel uit, maar dan is dat maar zo. Het liet me ook de magie bewaren, ook al is dat onbereikbare nu teniet gedaan.
Er waren heel wat nieuwe ervaringen voor Emma de afgelopen maanden en met wisselend succes. Ze ging naar haar eerste concert, K3, en het was mooi om haar te zien. Veel indrukken, uiteraard, maar ze houdt echt van muziek. Voor ons is dat heel fijn want dan kunnen we dit delen met haar.
Binnenkort wordt ook haar fiets geleverd. Ze fietst nu al anderhalf jaar en is er al heel goed in. Voorlopig zullen we die enkel in de straat of even verderop gebruiken. Ik moet even uitzoeken hoe andere ouders dit vervoeren want met grote zijwielen is dat allesbehalve evident.
In het najaar van 2024 ging ik op bezoek bij mijn vriendin die in Toronto woont. Nog elke dag denk ik daar aan terug en ik ben zo blij dat ik dit kon en mocht doen. Wanneer we Facetimen of ik een foto zie van haar, denk ik altijd: “aha, aan die tafel heb ik ook gezeten of daar heb ik ook rondgelopen”. Ik moet nog door de duizenden foto’s heen en zal er zeker nog over bloggen, maar het was werkelijk onvergetelijk. Ook ons tripje samen naar New York (korte en goedkope vlucht vanuit Toronto) was ééntje met herinneringen voor het leven (als ze de woorden ‘prosecco’, ‘tiramisu’ en ‘Tommy’ leest, zal ze wel weten waarom.. ;-)).
Aan het einde van het jaar gingen de husband en ik ook nog twee dagen naar Parijs om er even tussenuit te zijn. Deze zomer doen we dat opnieuw, maar dan richting Londen. Er staan twee korte tripjes op het programma. Even alleen weg, nu we dat nog kunnen, want die tijd kort drastisch in. Ik heb zelf veel opportuniteiten om op vakantie te gaan (ik heb al een aanbieding naar Thailand afgeslagen), maar voor hem is het iets minder evident. Ik zou ook aan solo travel doen, maar dat is niet iedereen gegeven. Ik hou het dus op korte solo tripjes of samen wanneer mogelijk. Al ben ik pas 100% ontspannen wanneer ik alleen reis. Ik kan heel goed alleen zijn met mezelf, maar dat is niet voor iedereen weggelegd.
Voilá, bij deze zijn jullie weer up-to-date met mijn handel en wandel!
Wow, Brandon en Andrea 🤗