Emma wordt dinsdag zes maanden. Zes maanden, klinkt als een mijlpaal, niet? Wellicht heeft dat vooral te maken met het feit dat er nu ook in jaren kan gesproken worden. Al is het maar een half jaar, het klinkt al heel wat anders dan maanden, laat staan weken.
En toch vond ik vier, vijf maand een grotere mijlpaal. Zoveel nieuwe ervaringen: van de eerste weekjes crèche tot de groentenpapjes. Om nog maar te zwijgen over de eerste koortsaanval en dergelijke. Dan is zes maanden toch maar magertjes qua nieuwe ervaringen.
Tenzij ze morgen plots kan rollen en rechtzitten, dan zwijg ik opnieuw, beloofd!
Nu we die zes maanden bereikt hebben, vraag ik me af hoe lang ik mij nog een new mom kan noemen. Gevoelsmatig is dit eeuwig want alles met Emma zal de eerste keer zijn. Bij een tweede kind (komt er niet voor alle duidelijkheid) zou ik me al vlugger new mom af voelen. Nu blijft het maar voortduren. Ik heb het gevoel dat ik net als Emma heel veel moet leren, maar samen slaan we ons er wel door.
Wanneer ik naar mijn omgeving kijk, besef ik dat ik geluk heb. Wij mogen absoluut niet klagen en ik doe dat ook niet. Emma is een rustige, vrolijke baby die ons een voortreffelijke nachtrust bezorgt. Mocht je het tegenovergestelde denken: ook ten huize Van Ryckeghem is het niet altijd rozengeur en maneschijn, hoor. Bij elk bezoek aan Kind & Gezin worden we op het lage gewicht van Emma gewezen. Elke keer opnieuw. Als er een prijs uitgereikt mocht worden voor organisaties die een mens de grond inboren dan gaan zij ongetwijfeld met de eerste prijs lopen. Wij maken ons voorlopig weinig zorgen. Emma volgt haar eigen curve, is vrolijk en slaapt goed. Ook de pediater maakt zich over deze combinatie geen zorgen. Wie is K&G dan om zich hier te moeien, right?
De meeste frappante ervaringen en uitspraken hield ik ook de voorbije maanden bij. Hierna volgt een bloemlezing die ik jullie niet wou onthouden.
- Eens je mama bent, word je aangesproken als ‘beste mama’. Ik zal het toch moeilijk blijven hebben met die definitie van één rol per vrouw (die moeder is).
- Oorbellen, kettingen en lang haar zijn niet meer veilig, maar als vrouw zijnde, volhard je en verdraag je al het getrek dat er uit volgt.
- Vast voedsel vergt een nieuwe uitdaging: hoe kom ik hier zonder vlekken onderuit? Het mocht een Olympische discipline zijn, jawel!
- Als moeder een afkeer van voeten hebben en je dochter constant haar tenen in haar mond zien duwen, is, elke dag opnieuw, een verschrikking.
- Onvoorwaardelijke liefde: hoe erg het ook klinkt, je beseft pas wat dit is eens je mama bent (of is toch in mijn geval zo).
(alle foto’s: Kelly Steenlandt & Steven Van Ryckeghem, behalve foto negen: Silvie Bonne)
Hele mooie foto’s!
Wat een schatje! Grijpt ze niet naar jouw bril dan?
Af en toe, maar ze is mij goed gewoon met bril; dat scheelt wel denk ik?
Die foto op haar buikje in dat kerstpakje! LIIIIIIEFDE !!
Goh zeg en al zes maanden! Het cliché is echt waar hé: het gaat vooruit!!
PS: en geen tweede meer dus? 😉
Ja, dat kerstpakje, vanaf de eerste blik wist ik het: ik moet dit hebben!
Neen, geen tweede, dat was de afspraak van in het begin (vooraleer ik zwanger was dus). Wij vinden het goed met drie en vooral praktisch. 🙂
Wat lees ik hier? Afkeer van voeten? Ik steek die van Morris zelfs bijna in mij mond… Als ik doe alsof ik hem ga opeten. ;). En uuuuh… dat recht zitten en rollen zal echt wel niet meer lang op zich laten wachten denk ik! Zet je maar schrap 😉
Ik ben niet aan voeten, maar haar voetjes vind ik wel nog cute. Voorlopig toch. Eens ze een ‘volwassen’ maat heeft, zal ‘t gedaan zijn met de leute. 😉
Hoewel veel mensen daar ook goed werk leveren, blijft het toch vooral Kind en ONZIN. Sinds ik me nogal verdiept heb in borstvoeding bij kind 2, heb ik daar echt al flagrante leugens en zelfs gevaarlijke “adviezen” horen passeren. Ik heb zelfs al gedacht om een klacht in te dienen, want die kunnen mensen echt zo de grond in boren op basis van…heel heel heel conservatieve en oude literatuur. En “eigen gedacht” van de persoon die op dat moment werkt. Maar goed, van bashen wordt niemand vrolijker. Emma ziet er mega schattig uit en jullie doen dat goed! x x
Een collega van mijn heeft alleszins al eens klacht neergelegd. Nu, ik trek me er weinig van aan, hoor, maar het moest er even uit. Thanks for the heads up! x
Niet te veel luisteren naar K&G… Bij ons zeiden ze: ze zit wel zwaar onder haar curve hé? Tja, wat wil je, als je vier weken te vroeg wordt geboren?
Emma is echt een mooi kindje, en je straalt als mama! Die onvoorwaardelijke liefde, die voel ik nu eindelijk ook volop. De eerste weken en maanden waren zo zwaar, en ik twijfelde of ik dat gevoel ooit wel zo hebben. Ja dus! En als ze voor het eerst ziek worden en hoge koorts krijgen, dan breekt je hart in een miljoen stukjes…
Ja, hier ook, maar wordt ook opgevolgd door de pediater (we zijn er ooit verzeild geraakt door een knikje in de heup). Nu volgt ze een dieet dat haar aantal kcal wat moet opkrikken. Benieuwd wat dat zal geven.
Inderdaad, toen ze vorige maand voor de eerste keer ziek was, meteen meer dan 40°C, brak mijn hart inderdaad in een miljoen stukjes.
Als iemand me met “mama” aanspreekt, dat is ook zoiets waar ik me enigszins kan tegen afzetten. Ik ben wel meer dan alleen een moeder hé zeg. 🙂 Maar dat Emma’tje zeg, hoh, mooi meisje
Inderdaad, ik ben ook meer dan alleen een moeder. Blij dat je er ook zo over denkt! xx