Vakantie in Engeland – deel 4

Onze laatste bestemming werd er ééntje aan de rand van de Cotswolds. Niet zo geheel bescheiden noemen ze dit ook an area of outstanding natural beauty. Het is een gebied met verschillende dorpjes die precies een postkaartje zijn. De huizen zijn er gebouwd met de “cotswold stone” waardoor ze een mooi en harmonieus geheel vormen.

De Cotswolds zijn een geliefd gebied: veel celebrities bezitten er een huis en dat vertaalt zich ook in de prijzen voor een overnachting. We boekten opnieuw met AirBnB, maar net buiten de Cotswolds. Een heel klein dorpje waar we een huisje hadden dat deel uitmaakte van een 17de eeuwse boerderij.

De whippets dolden er in het rond en gingen zelfs op de trampoline! Ook de eitjes stonden weeral klaar: heerlijk!

We bezochten een aantal dorpjes zoals Bourton-on-the-Water. Helaas begon het vrij vlug te regenen dus veel foto’s heb ik er niet van, maar ik begrijp waarom het zo populair is. De vele riviertjes door het dorpje geven het trouwens de bijnaam “het Venetië van de Cotswolds”. Populair dus en ook een tikkeltje toeristisch.

Door de ligging van onze uitvalsbasis trokken we ook een dagje uit om Bath te verkennen. Ik kan het iedereen aanraden: een prachtig stadje tussen de heuvels met een hele mooie architectuur.

De Romeinse baden zijn uiteraard het meest bekend in Bath. We bezochten die, maar het bleek toch te druk voor Emma. Voor ons eigenlijk ook: ik snap niet meteen waarom ze in tijdssloten werken want het is niet merkbaar tijdens je bezoek. Soit, we hebben de warmwaterbron en het Romeins bad gezien en dan zijn we weggevlucht.

Bewegen ligt Emma beter en dat hebben we dan ook de rest van de dag gedaan met een assortiment aan transportmogelijkheden.

Zo deden we twee ritten met een hop-on-hop-off bus waarbij we Bath verkenden. Onze voetjes werden gespaard en zo hebben we quasi alles van de stad gezien.
Dit is The Circus, een uitloper van The Royal Crescent.

Na onze tocht door de stad namen we de volgende bus die de heuvels inreed. Daar leerden we dat Peter Gabriel er een opnamestudio bezit. Zijn lied Solsbury Hill gaat over de gelijknamige heuvel die kijkt over Bath. Het stukje “Climbing up on Solsbury Hill, I could see the city light” doelt dan ook op de mooie verlichte stad Bath in de avond.
Emma was van de bus: we konden boven zitten en af en toe scheerden de takken langs de bus: hilarisch!

Het voordeel van zo’n rondrit is de mogelijkheid om het één en ander te spotten. Zo zag ik in het passeren Persephone Books. Dit is een uitgever die de focus legt op ondergewaardeerde en genegeerde fictie en non-fictie, vaak uit het midden van de 20ste eeuw. Hierbij gaat het vooral om vrouwelijke auteurs. Alle boeken hebben dezelfde buitenkaft, maar de binnenkaft is telkens een kunstwerk. Ik probeer op elke vakantie een boek als herinnering mee te nemen dus de keuze was snel gemaakt.

Bath is gewoon ook zo leuk en mooi om door te kuieren. Veel winkeltjes, gezellige koffiehuisjes, restaurantjes. Ik zou er wel een paar dagen kunnen verblijven. Bath is ook makkelijk bereikbaar vanuit Londen met de trein.

Van het ene vervoersmiddel naar het andere. Na onze twee busritten kozen we voor een boottochtje langs de Lower Avon die door Bath loopt. Heel rustig en ideaal voor mij: binnenkijken in de huizen en tuinen die aan de oever liggen. De kapitein was een inwoner van Bath en kon hele leuke anekdotes vertellen. Hij gaf ons ook een tip voor het avondeten!

Het hart van Bath waar de boot aanmeerde. Let ook op de brug hieronder, Pulteney Bridge, die doet wat denken aan de Ponte Vecchio van Firenze.

Over Ponte Vecchio gesproken: dat was de naam van het restaurant waar we ‘s avonds gingen eten. Italianen in de keuken en bij de obers en de eigenaar een rasechte Napolitaan die ons aansprak over Dries Mertens (aha). Ik ga vaak Italiaans eten en dit was de authentieke Italiaanse keuken: de carbonara werd er met guanciale bereid, dan weet je dat je goed zit.

Op onze voorlaatste dag kuierde ik nog even door het dorpje waar we logeerden. De gemeenschappelijke moestuin was meteen een bron van inspiratie.

In de namiddag reden we dieper in de Cotswolds. Eerst maakten we een stop bij de Diddly Squat Farm Shop van Jeremy Clarkson. Die is super klein, voor alle duidelijkheid. De wachtrij was immens lang dus dit hebben we geskipt. Voor de rechte fans misschien leuk, maar wij hadden het er echt niet voor over.

Dan maar richting Great Tew. Toevallig las ik de avond ervoor een artikel over David en Victoria Beckham en bleek dat zij er een huis bezitten. De dorpjes op zich maakten niet uit dus vertrokken we richting Great Tew. De pub daar, The Falkland Arms, was echt wel de mooiste die we bezocht hebben. Stokoud, heel vriendelijke bediening en het eten zag er voortreffelijk uit. Wij aten enkel dessert en dit was ook heel verzorgd en lekker.

Bij het verlaten van het dorpje zijn we nog even langs het huis van de Beckhams gereden, maar het is vooral een muur. Al konden we een kamer spotten en zagen we heel veel dure wagens passeren langs dat baantje.

Als laatste stop reden we richting Bibury. In dit dorpje zou het mooiste straatje van Engeland liggen: Arlington Row. Geef toe, het heeft wel iets van een postkaartje:

Het was heel druk op onze laatste stop met veel mensen die ganse fotoshoots aan het doen waren met hun smartphone. Op de coverfoto heb ik ze toch vakkundig weggewerkt, haha. Onze laatste avond brachten we door in de pub van Great Somerford, The Somerford Arms, waar we al weer heel lekker gegeten hebben.

Aangezien het niet zo heel ver rijden was, konden we rustig richting de ferry rijden. We maakten dus ook enkele stops waaronder ééntje in Bucklebury. De naam zegt jullie wellicht niets, maar hier groeide Kate Middleton op. Haar ouders wonen er nog steeds. Als je dan toch nog ergens halt moet houden om te lunchen, kan het maar beter in een koninklijk dorpje zijn, hé.
Nadat Emma er het speelpleintje verkende, trokken we richting de pub in het dorp, The Bladebone Inn, en aten we de beste fish and chips ooit! Dat is wat anders dan de exemplaren die we voorheen voorgeschoteld kregen. Ook mijn Pimm’s ging vlot binnen. De pub was ook de mooiste van de hele reis. Echt een aanrader als je in de buurt bent.

Daarna was het richting ferry waar gelukkig alle files aan de check-in ondertussen opgelost waren. Het voordeel van een boot richting avond te nemen.

Ik wist uiteraard waarom ik op dat uur de boot wou nemen en we werden getrakteerd op een prachtige zonsondergang. Vaarwel Engeland:

Hallo Frankrijk! We hadden een heerlijke reis en zouden zeker nog eens opnieuw naar Engeland teruggaan. Ben jij ondertussen ook overtuigd?

Bedankt om mee te lezen!