Vakantie in Engeland – deel 3

De vorige blogpost over onze vakantie in Engeland sloten we af met onze laatste avond in ons huis in North Baddesley. Ondertussen zijn we onderweg naar onze volgende bestemming, de voorlaatste al.

De overgangsdag was er ééntje met regen, regen en nog eens regen. Lulworth Cove is ongetwijfeld prachtig, maar zonder zonnetje is dat al wat minder. Emma vond de regen ook niet zo leuk want haar voetjes werden nat. We deden nog een ultieme poging en reden tot op de parking van Durdle Door, maar het was duidelijk dat de wandeling te gevaarlijk zou zijn. Jammer, maar helaas!

Het voordeel aan regenweer? Je kan al eens van herfst doen, met de hoofdletter “H”. Onderweg passeerden we af en toe een farm shop, vaak vergezeld van een theehuis. Ik zocht er ééntje op en zo smulden we van overheerlijke warme chocolademelk met slagroom en een stuk taart. In de farm shop deed ik ondertussen al wat boodschappen voor het avondeten. Wat een leuk concept!

Het laatste stukje van de rit was bij momenten spookachtig. Ik denk dat het hier nog maar een uur of vijf was, zeker niet later!

Eénmaal aangekomen op onze nieuwe bestemming stond de fles wijn al klaar (“we thought you might need it”) en was de verwarming aangezet. Het had wel iets, heel gezellig zelfs. Ik was meteen verliefd op de mooie kussentjes in de zetel. Alles met konijnen heeft onmiddellijk mijn aandacht.

Zoals in bijna alle andere huisjes stonden ook hier verse eitjes klaar. Het huis maakte deel uit van de grotere gezinswoning (een “annex”) en ze hadden er een hele grote tuin met kippen.

Onze eerste trip in deze regio ging richting Exmouth waar we de boot namen voor een tocht langs de Jurassic Coast. Ik had de tickets al even op voorhand besteld (bleek overbodig, maar bon) dus het was gissen of het weer ons gunstig gezind zou zijn. In tegenstelling tot de regen van de dag voordien was het één en al zon tijdens onze tocht. De Jurassic Coast is echt indrukwekkend en de boottocht vonden we meer dan de moeite waard.

We zochten een plaatsje binnen in de boot zodat Emma zich kon bezighouden met boekjes. Al was ze ook gefascineerd door wat er zich buiten afspeelde.

Exmouth is een Brits kuststadje en heel fijn om rond te wandelen. Langs de dijk stond ook een reuzenrad. Dat moet je ons geen twee keer vertellen: in een mum van tijd genoten we van een prachtig vergezicht over de Britse kust.

We sloten onze dag af op één van de mooiste terrasjes ooit: dat van The Grove. We wisten een plaatsje boven te bemachtigen en hadden een prachtig zicht over het strand en de zee.

Zoals op onze vorige bestemmingen namen we ook wat tijd om het huisje en de locatie te verkennen. De kat ziet er hier best lief uit, maar haalde even later toch uit. Dan maar verpozen in de immens grote tuin achter het huis. Het speelhuisje en de schommel wisten Emma te bekoren. Enig minpuntje hier was dat de tuin niet rechtstreeks op het huis aansloot.

Ik heb vaak gekookt tijdens onze vakantie in tegenstelling tot voorbije jaren. Vakantiekoken kan best ontspannend zijn, maar na een weekje snakte ik toch wel naar “pubfood”. We volgden de tip van onze huisbazen en belandden op een maandagavond in The Digger’s Rest in Woodbury Salterton, op zo’n tien minuutjes rijden. Ik bemachtigde nog de pie van de dag, overheerlijk, en de echtgenoot ging voor de burger van het huis. Ook hun dessert was om vingers en duimen af te likken. Voor Emma brachten we telkens boterhammen mee: ze ging door een moeilijke periode op vlak van eten en dit zorgde voor rust. Zowel aan haar kant als die van ons.

Overdag waren we terug even richting Lyme Regis gereden. Ik had gelezen over een strand met fossielen dus gingen we dit even gaan bekijken. Bij aankomst was Emma in slaap gevallen in de auto en zo konden we meer dan twee uur rondlopen. Elk apart, maar dat deerde ons even niet.

De mensen waren er duchtig aan de slag met hamer en beitel om toch maar een fossiel te vinden die ze konden mee nemen naar huis. De meeste waren immers groot en log zoals deze. Er zijn verschillende types fossielen en mijn man slaagde er in om van elke soort ééntje te spotten. Ik was al heel content met de enkele die ik kon spotten.

Emma kon zich uitleven in alles huisjes en ik had chance met de verschillende hoeken van waaruit ik foto’s kon nemen.

In werkelijk élk dorpje, hoe klein ook, hebben ze een speelpleintje. In Engeland zijn die allemaal afgesloten met een hekken zodat je je geen zorgen moet maken. Ze zijn overal verschillend en mooi onderhouden. Dat we haar hier moeilijk weg kregen, moet ik je niet vertellen, zeker?

Op onze vertrekdag besloten we om nog verder de omgeving te verkennen in plaats van door te rijden naar onze volgende locatie. Onze eerste stop was het dorpje Sidmouth dat we van op de boottocht gezien hadden. Heel kleurrijk en je kon er ook langs de rotsformatie van de Jurassic Coast wandelen.

Vervolgens reden we door naar Beer: een tip van onze hosts. Een klein, maar heel leuk en kleurrijk stadje. Het strand ligt wat inwaarts dus best warm, maar net zoals de meeste stranden vol met keien. Al vond Emma die super leuk om mee te spelen.

Hier hebben we dus zeker een uur met de keitjes gespeeld: gieren van het lachen deed ze! De echtgenoot deed ondertussen wat hij moest doen: de mooiste foto van Emma en ik nemen.

Na een lange stop in Beer reden we nog eens naar Lyme Regis om ook het stadje en de kustlijn te verkennen. Ook hier opnieuw een mooi en kleurrijk stadje met heel wat hoogteverschillen. De Langmoor & Lister Gardens kijken uit over het strand en bieden een prachtig zicht.

Deze foto nam ik terwijl we ergens aan het wandelen waren. Aan het zachte licht te zien, wellicht ergens in de (voor)avond in Lyme Regis. Mocht ik het een naam moeten geven dan zou dit “De Houvast” zijn.

Na ons bezoekje aan Lyme Regis reden we nog een uurtje of twee door naar onze volgende bestemming. Meteen ook onze laatste. Stay tuned!