Vandaag vormen Steven en ik welgeteld 11 jaar een koppel. Toen we vorig jaar 10 jaar samen waren hebben eigenlijk niks speciaals gedaan om dat te vieren. Alhoewel ik bij recent telwerk erop uit kwam dat we die 10 jaar toch wel gevierd hebben… en hoe! In augustus verwelkomen we hier ons eerste kindje!
Toegegeven: ik kon me lange tijd niet identificeren met het label mama. Ik vermoed dat dit meerdere oorzaken had. Zo was er mijn directe omgeving waar het moederschap me enigszins beangstigde. Uiteraard onderschat ik die rol niet, maar toch. Wij hebben een “rijk” leven om het zo te stellen. Wij gaan graag op reis, we genieten graag van wat het leven ons te bieden heeft en ook op het vlak van werk koester ik bepaalde ambities.
Gelukkig leerde ik de afgelopen jaren mama’s kennen die verschillende rollen op zich namen: ze gaan nog steeds op reis, ook naar verre bestemmingen, hebben een bijberoep en gaan ook nog wel eens op stap zonder kroost.
Wat uiteindelijk dan toch de aanzet gaf? Ik weet het echt niet, maar ik voelde dat we hier iets misten. We kijken er allebei naar uit om onze waarden en interesses te delen met iemand en hoe cliché het ook mag zijn: de gedachte dat dit iets van ons beiden is, wel dat vind ik nog steeds zo onwerkelijk (op een positieve manier dan).
Het moederschap vergt ook veel van iemand en ik voel me hier nu ook de volle 100% klaar voor. In de voorbije jaren ben ik mij steeds beter in mijn vel beginnen voelen en nu ben ik op een punt waarvan ik van mezelf vind dat ik dit ook kan doorgeven aan zo’n kleine baby.
Tot nu toe heb ik weinig reden tot klagen. De eerste drie maanden hadden meer weg van een winterslaap, maar enkele weken geleden ben ik hier gelukkig uit ontwaakt. Nu is het vooral lijstjes opstellen en afwerken. Onze bovenverdieping wordt een paar maanden vroeger onder handen genomen en mijn creatieve geest maakt tegenwoordig overuren want die geboortekaartjes en doopsuiker zullen zichzelf niet aandienen.
De controlefreak, die krijg ik er echter niet helemaal uit. Ik probeer me hier voor te behoeden en te genieten, maar het is helemaal niet zo makkelijk als het lijkt. Ik kijk dan ook reikhalzend uit naar augustus!
Ik moet jullie natuurlijk hier ook proficiat wensen! Ben zo blij voor jullie!
En chapeau om die lieverds van jullie zo braaf te laten zitten. Bij Harry&Bo is dat echt onbegonnen werk! #varkens
Merci, lieve Kim!
Ja, het viel goed mee zaterdag. Ze mochten vooraf wel in het bed rondhossen en hebben elk een stukje banaan gekregen. Na de middag zijn ze meestal ook wat moe en dan lukt een fotoshoot net iets beter. 😉 Met dank aan assistent Steven om ze mooi richting camera laten te kijken, hoor!
Dikke proficiat! Geniet er van en augustus is een prachtige maand om geboren te worden. Ik spreek uit ervaring ;).
Dankjewel, Katrien! x
Wooohooo proficiat 😀 Ik kijk uit naar de leuke verhalen 😀 (en als je in juli nog eens op de foto wilt met een bolle buik als dat kan, geef maar een gilletje 😉 )
Merci, Ines! Dat laatste hou ik in het achterhoofd! 😉
Whooooo proficiat!!! 😀
Merci, Liesbeth! x
Ooooh congrats Kelly & je hubby natuurlijk ook ! 🙂
love, Tessa!
Thanks, Tessa!
Oooh wat een leuk nieuws! Gefeliciteerd Kelly!! 🙂 xo
Dankjewel, Nikki!
Zo blij voor jullie! Geniet van de zwangerschap, voor je het weet is het zover!
Merci! x
Proficiat!
Dankjewel!
van harte proficiat! Je hoeft helemaal geen mama-mama te worden, dat bepaal je helemaal zelf!
Dankjewel en merci voor de heads-up! x
Proficiat! Jullie gaan dat ongetwijfeld super goed doen :-).
Zo lief! x
Proficiat ?! Ik herken mezelf in je verhaal. Door samen te zijn met mijn man is dat gevoel ook veranderd.
Leuk om lezen, Marliese! Bedankt!
Proficiat!
Dankjewel, Mirthe!
Mooi Kelly. Van harte proficiat.
En een mama (en papa) die heel bewust omgaan met het leven en het doorgeven ervan, dat kan alleen maar goede ouders opleveren.
Bedankt voor de mooie comment, Peter!
Ooooh, super, proficiat!
Merci, Katrien!
Ik dacht al dat ik een blogbericht gemist had toen ik de foto op instagram zag, haha! Superleuk nieuws, proficiat!
Ja, ‘t was zo’n beetje overal aanwezig op mijn kanalen dit weekend. 😉 Merci! xx
Joepie! Ook via deze weg proficiat, ik ben er ook van overtuigd dat jullie dat geweldig zullen doen.
En ik weet niet waarom, maar ik had al enkele weken een voorgevoel dat er bij jullie een baby op komst is. Grappig :-). Geniet er nog van, binnenkort zal je je kleintje voelen bewegen en dat is écht speciaal!
Haha, zo grappig zeg! 🙂 Er zijn precies wel veel baby’s op komst deze zomer. Er moet toch iets in de lucht gehangen hebben in oktober/november. 😉
Ja, dat laatste kijk ik wel naar uit. Is bij jou al het geval zeker? Weet je trouwens wat het wordt? xx
Ik weet nog van één andere blogger die ook in juli haar eerste kindje verwacht.
Ons kleintje voel ik sinds een week of 2 bewegen (nu 21 weken). Is echt vreemd en leuk tegelijk!
Het geslacht kennen wij al, maar we proberen zo lang mogelijk te zwijgen, haha!
Geniet nog van je zwangerschap (ook al is dat niet altijd even makkelijk, ik begrijp het controlefraek-zijn). En laat maar weten als je eens zin hebt in een dikkebuiken- of babydate!
het gaat zo snel, geniet er maar van! ik was doodgraag zwanger ook al was ik 41+ weken misselijk. Heb 5 weken in mijn bed gestoken en dat was de mooiste tijd van mijn leven. Ik lag daar alleen met haar in mijn buik en maar een paar mensen op deze aardbol wisten waarom. Intiemer kan het echt niet!
Maar inderdaad, uw kop spint en tolt want er moet zoveel gebeuren! voor mij was de 12 weken echo het startmoment van dit alles!
nogmaals proficiat
Merci, Kim! Ik ben er nog niet aan uit of ik graag zwanger ben. Ik zeg het: controlefreak pur sang. Ik zal maar gerust zijn wanneer dat kleintje gezond en wel ter wereld komt in augustus en dan beginnen de zorgen pas. 😉
Bij ons was dat ook de 12-weken echo en nu gaat de tijd precies nog veel sneller!
Proficiat !
Ik kan mij helemaal herkennen in jouw post. Wij zijn nog maar 2 jaar samen en verwachten met hier en 3 weken ons eerste kindje. Het is maw vrij snel gegaan allemaal en toch zijn we er heel bewust aan begonnen. Mijn hoofd tolt al bijna 9 maanden van alle vragen waar ik mee zit en waar ik gaan antwoord op heb. “ga ik het wel kunnen, gaan we nog op reis gaan, kunnen we nog uitstapjes doen, etc etc..”. Het is natuurlijk ook een beetje bang zijn voor het onbekende. Veel hangt af van je ingesteldheid denk ik. Als je bv op voorhand al zegt dat reizen met kinderen niet gaat, dan zal het zeker niet lukken. Wij zijn in elk geval van plan om ons kleine meisje overal mee naartoe te nemen, ook op (verre) reizen.
Helemaal waar! Ben blij dat er nog mensen dezelfde ingesteldheid delen!
Alvast een dikke proficiat!
Ook via deze weg een dikke proficiat 🙂
We hebben het er al over gehad, maar je verhaal is zoooooo herkenbaar. Blij dat ik niet de enige ben. Ik heb nog wel wat tijd zeker? 😉
Ik duim mee voor een mooie, onbezorgde zwangerschap!
Dankjewel, Claire!
Zeker! 🙂 Ben blij dat er mensen iets aan mijn verhaal hebben. 🙂
xx
Een dikke proficiat!
Dankjewel!
nogmaals proficiat!!!
ik ben ook geen typische moeder-de-gans hoor, dat hoeft ook helemaal niet. ik ben mama en ik zie emil doodgraag, maar ik ben nog zoveel meer. en daar plukt mijn kind alleen maar de vruchten van.
je wordt een supergoeie mama!
x
Ik dacht dat ik hier al gereageerd had, maar blijkbaar niet! Maar bij deze toch nog proficiat, geniet van je zwangerschap, je groeiende buik en de beweging erin (zo leuk) en het aftellen naar de baby (ik was altijd zo benieuwd hoe hij er ging uitzien :))