Het bedrijf waarvoor ik werk, heeft twee locaties in het Brugse. Omdat ik een centrale rol heb, pendel ik af en toe tussen de twee sites. Op de ene locatie heb ik een bureau waar ik altijd naartoe trek. Een ruimte voor één bureau en één persoon met daarin een kast. In die laatste heb ik wat kaften staan en ook een toetsenbord (ik werk sinds corona op een Qwerty) en Dettol-doekjes (van het witte merk). Immers, ik bevind me net iets vaker op die locatie. In de koffer van mijn wagen ligt een extra toetsenbord: ik gebruik dit wanneer ik op de andere site ben. Let wel: de ruimte en bureau waarover ik het heb, is niet mijn bureau. In ons bedrijf hanteren we het principe van shared desk. Deze bureau kan je ook niet reserveren dus het is van first come, first served.
Een week of twee geleden kom ik gezwind aangewandeld: een muilezel waardig. Aan mijn arm een handtas, een laptoptas, in de hand mijn sleutels en een zak met lunch en tussendoortjes. Onder mijn andere arm? Het extra toetsenbord uit mijn wagen.
Een collega vraagt zich af waarom ik op stap ben met mijn toetsenbord. Dat is behoorlijk eenvoudig, maar blijkbaar niet meteen begrijpbaar.
Remember corona? Toen we op anderhalve meter van elkaar moesten blijven en we liters handgel consumeerden? Doet het een belletje rinkelen? Ja, hé. Thuiswerk was toen de norm en ondertussen zijn we geëvolueerd naar hybride werken. Daar ben ik wel voor te vinden: het maakt het evenwicht tussen werk en privé goed. Soit, vóór corona werkten wij alle dagen op kantoor en had iedereen een vaste plaats. Enter corona: iedereen naar huis (en blijven werken). Exit corona: hybride werken, maar sharing is caring. Ik heb me over dat delen van een bureau kunnen zetten omdat ik net de luxe van hybride werken in ruil krijg. Al stel ik ook wel mijn grenzen. Het delen van een muis en toetsenbord vind ik afschuwelijk, gruwelijk zelfs. Ik kan er niet bij dat we van extreme afstand en desinfecterende gel plots de ommezwaai gemaakt hebben naar lekker op elkaars toetsenbord te tokkelen. Bah. Vies. Ik heb dus mijn eigen toetsenbord en ben ik blij dat ik mezelf naar qwerty omgeschoold heb. Niemand wil mijn toetsenbord nog. Een eigen muis had ik trouwens altijd al. Handgel zit al 25 jaar in mijn handtas.
Het is dan ook het eerste wat ik doe op kantoor: met een Dettol-doekje van het witte merk “mijn” bureau afkuisen en mijn eigen toetsenbord en muis installeren. Binnenkort komen we allemaal samen in één gebouw en ik heb toch één wens geuit: een bakje voor mijn persoonlijke spullen. Dat zeulen met dat toetsenbord is toch wat omslachtig. Bovendien kijk ik er naar uit om nu ook op de andere site mijn bureau voor de dag op te blinken. Dat pakje Dettol-doekjes paste immers niet meer in mijn laptoptas.
En? Wat vinden jullie van het delen van toetsenborden en muizen?
Bij ons is er gelukkig nog voor iedereen een vaste desk, anders zou ik vermoedelijk toch ook wel mijn eigen toetsenbord meenemen. Op mijn vorige job kwamen ze af en toe de toetsenborden reinigen en als je zag wat voor vuil daaruit kwam, jakkes!
Combineren jullie die vaste plaatsen met thuiswerk?
Ja, al betekent dat wel dat we met meerdere in een bureau zitten.
Bweik, ik vind dat ook vies, dus snap helemaal dat je een eigen toetsenbord hebt. Wij hebben op’t werk ook allemaal een eigen toetsenbord en laptop, want clean desk (gelijkaardig aan jouw werk — je deelt een bureau, maar ze zijn gelukkig wel reserveerbaar), maar er staat wel op elk bureau een extra scherm.
Ik heb alsnog mijn eigen toetsenbord want dat is roze en ik word daar gelukkig van 😀
Ja, ik vind dat een mooi toetsenbord van jou! Wij hebben ook een extra scherm, hoor. Alles is voorzien, maar wordt wel gedeeld. Gewoon uit nieuwsgierigheid: de bureaus kan je reserveren: over hoeveel plaatsen spreek je dan en heb je daar een bepaalde tool voor?
Zo herkenbaar! Als Nederlander in België prijs ik me ook gelukkig met mijn qwerty-toetsenbord.
Hahaha, kan ik me voorstellen!
Ik denk dat ik na het lezen van deze post ook maar eens ga beginnen met mijn eigen toetsenbord en muis mee te nemen 😅. Al was het maar omdat die op het werk te luid zijn. Ik werk liever met mijn stille muis en toetsenbord. Maar bij het hygiënische aspect stond ik eigenlijk tot nu toe niet al te veel stil 😬
Dat “luide” is iets voor een andere blogpost (over misofonie). :p
Ik vind het niet per se vies (maar ik ben geen referentie want ik vind niks vies haha), maar ik vind het wel spijtig dat ik geen eigen bureau meer heb. Ik laat graag wat prulletjes achter en nu kan dat dus niet meer.