weg sfeer

We zweven ergens tussen Kerst en Nieuwjaar. Niemand die weet welke dag het nu precies is. Waarom zouden we het moeten weten?

Normaal gezien is hier de allergrootste Kerstfanaat ooit aan het typen. Misschien wat overroepen voor mezelf die titel. Toch zeker sinds ik de blog van Lesley lees: zij verdient hem maal duizend.
Soit, ik begon de paragraaf met “normaal gezien…” want dit jaar kwam het maar niet. Niet dat ik geen moeite deed, zeker niet. Toch bleek het allemaal tevergeefs. De kerstboom stond eind november al, een gans jaar kocht ik nieuwe decoratie (voordeel van veel op reis te gaan). We hadden elk onze eigen adventskalender. Ik kocht een nieuwe kerstmok, de kerstkaarten werden in november besteld (spoiler: zijn nog steeds niet allemaal de deur uit en ja, er staat “Merry Christmas” op) en Emma heeft ook al een maand of twee haar kersttrui. Ik kon zelfs mijn man overtuigen tot het kopen en aantrekken van een kersttrui. Het is dus niet dat ik er geen moeite voor deed, maar dat Kerstgevoel vond me maar niet. Ik kan er de vinger niet meteen op leggen want het hoofd zat de voorbije maanden goed vol. Ik vind Kerst ook heel gezellig en hou van lichtjes en kaarsen etc… . Toch kwam het maar niet en het is nu ook de moeite niet meer.

Ook Emma weet deze periode meer en meer te appreciëren. Toch denk ik dat daar ergens het gemis knaagt. Ik heb fantastische ouders, een broer die dan wel in het buitenland woont, ik heb een man en kind. Daar stopt het dan ook. Want het besef is er al lang, maar op een moment wordt het enkel nog ons drie. Ik droomde ooit van een rijkgevulde tafel met Kerst, maar dat wordt het niet. Dat is deels een eigen keuze natuurlijk, maar ook weer niet. De voorbije jaren probeerde ik misschien wat te veel te compenseren. Dat lukt wonderwel, maar je kan niet blijven teren op iets dat er niet is. Onderhuids blijft er dus wat knagen. Ik sta heel positief in het leven, maar dat kost veel energie. Die heb ik niet altijd op overschot, zo blijkt.

Ik geef niet snel op en zal dit ook nu niet doen. De kerstkaarten worden verder geschreven en gepost. Al zullen ze nu wellicht in 2025 arriveren. Ondertussen staat er al een “3” voor de dagen. Ik ruik al een nieuw jaar. De kerstboom houdt het nog even vol tot half januari. Op zoek naar dat sprankeltje hoop en licht, naar nieuwe tradities en vasthouden aan wat is.