‘dit ben ik’ in 38 weetjes

Met de wensen van ‘t jaar, hé! Ik weet het: we zijn ondertussen bijna eind januari, maar beter laat dan nooit.
De eerste blogpost van het jaar alweer. Geen idee of ik meer zal schrijven dan vorig jaar. Ik heb vaak (en veel) goesting en ideeën, maar ik geraak niet altijd van wal. Wat er dan ook in mijn hoofd aan het broeden is, gebeurt meestal op momenten waarbij ik geen notitieblok voorhanden heb of ergens anders mee bezig ben. Ondertussen vervaagt alles en blijft er niks concreet over.

Deze week werd ik er ook al 38 (of is het ‘nog maar’?). Het werd een soort van lockdownverjaardag, maar dan ook weer niet. Ik heb een oude traditie terug opgepikt en nam verlof op mijn verjaardag. Op die manier werd het echt een dagje voor mij. Ik bezocht de tentoonstelling Heeren, vertrekt! in de Sint-Pietersabdij, kuierde door Gent en kocht wat leesvoer bij Paard van Troje. ‘s Avonds bubbels en lekkere pasta: meer moet dat niet zijn. En dan heb ik nog niet eens de kaartjes, vele wensen en deurbezoekjes vermeld!

Om mijn verjaardag ook hier wat te ‘vieren’, deel ik graag 38 weetjes over mezelf met jullie!

• Ik ben geboren op een vrijdag, 21 januari 1983, rond half twee ‘s middags.
• Cijfers zijn een dingetje: ik hou van herhaling, herkenning, structuur. Van simpele dingen zoals het ‘delen’ van een huisnummer of een verjaardag met iemand tot het jaar ‘twintig twintig’ of verjaren op 21-01-2021. Een dingetje dus.
• Telefoneren is echt niet aan mij besteed. Dit is met inbegrip van Zoom-toestanden enzo. Beetje ambetant nu in coronatijden, maar het is wat het is. Dan liever het geschreven woord of even afspreken voor een walk + talk.
• Ik heb jarenlang geen enkel boek gelezen, geen letter. Ik was zo geconsumeerd door andere media, door de liefde, mijn studies, dat het er gewoon niet van kwam.
• Als 9-jarige ging ik slapen om vervolgens een uur later terug op te staan zodat ik kon mee kijken naar Beverly Hills 90210.
• Ik drink toch wel zo’n 3-4 koppen koffie op een dag. Vroeger zelfs nog wat meer.

• Mijn favoriete chips zijn Lays Oven Baked paprika. Ik ben wellicht niet alleen want ze zijn altijd uitverkocht.
• Een barbecue kan mij weinig bekoren. Terwijl het hele land uitkijkt naar die eerste zomerdag om er aan te beginnen, passeren hier af en toe zomers zonder ook maar één bbq.
• Ik vind de memes van de Meilandjes hilarisch, maar ik heb nog geen minuut van het programma gezien.
• Sinds een jaar of drie ontdek ik om de zoveel tijd eens een grijs haar. Dan gaat dit er onverbiddelijk uit. De dag dat dit niet meer doenbaar is, zal ik mijn haar laten verven. Tot in de kist. Ik heb het niet begrepen op grijze haren of een grijze coupe.
• Ik rijd niet graag met de wagen. Mijn rij-examen was pure horror en ook nu nog is zelfs het kortste ritje een stressmoment. Mensen die rustig worden van een autorit: ik benijd ze!
• Daar is de postbode! Ik ontvang ontzettend graag post. Geen facturen of reclameblaadjes, maar kaartjes, pakjes, brieven. Als kind had ik altijd pennenvriendinnen en ook nu maakt mijn hart een sprongetje bij een (onverwachts) kaartje.

• Sporten is mijn ding niet. Al van tijdens mijn schooltijd heb ik er een degout van. Een soort van trauma ook. Altijd als laatste gekozen worden bij een groepsactiviteit, na 100m al stappend verder moeten. Ik heb al vaak het één en ander geprobeerd, maar ik ben er nog nooit in geslaagd om mij echt goed te voelen door te sporten.
• Ik rijd nog steeds met mijn eerste ‘volwassen’ fiets – 28 jaar lang. Alhoewel, ‘rijden’ houdt niets meer in dan even naar het postkantoor of de bakker te fietsen.
• Op mijn 18de zat ik twee jaar lang op kot in Gent en studeerde er Germaanse Talen. Het bleek uiteindelijk niet mijn ding en ik koos voor een ICT-richting in Kortrijk. Vanaf dat moment pendelde ik dagelijks tussen Gistel en Kortrijk. Ik ga nog steeds graag eens terug naar Gent of Kortrijk – mijn favoriete adresjes zijn er te vinden en ik hou gewoon van beide steden.

• In onze garage staat een koersfiets van het merk Trek. Ik heb er welgeteld twee keer mee gereden en toen was ik zwanger. Sindsdien vergaart hij stof. Misschien toch eens werk van maken om te verkopen want ondertussen heb ik hier helemaal geen tijd meer voor (of liever: wil ik er ook geen tijd meer voor vrijmaken).
• Rond mijn zestiende was ik net zoals iedereen in de ban van acajou haar en vonden de kleurshampoos hun weg naar mijn lokken.
• Ik verzamel balpennen en potloden bij de vleet. Gratis balpennen, een simpele Bic, een mooie balpen van Caran d’Ache: you name it, I have/want it. Bekers en pennenzakken vol en toch koop ik er nog bij.
• Op mijn 36ste stond er voor het eerst een wagen op mijn eigen naam geregistreerd hoewel ik toen al 17 jaar in het bezit van een rijbewijs was.
• In 2011 huwden we voor de wet omdat we een huis gekocht hadden en dit best interessant was. Zoals dat wel vaker gebeurt, is er van die trouwpartij met mooie jurk niks meer in huis gekomen.
• Ik heb geen verlovingsring omdat we samen beslisten dat we zouden trouwen op het moment dat we een huis kochten (we woonden toen ook allebei nog thuis) en dat mis ik wel aan mijn ringvinger.
• Mijn man is een hele grote pretpark en Disney-fan. Het was hij die me overtuigde om op een rollercoaster te zitten en sindsdien ben ik er helemaal wild van!

• Ik heb jarenlang mijn favoriete feestdag, Kerstmis dus, gehaat aangezien op Kerstdag 2008 mijn konijn Mickey gestorven is. Ondertussen is de liefde weer helemaal terug, maar heb ik toch altijd schrik dat er zich opnieuw een nare herinnering op deze dag nestelt.
• Ik ben vaak heel erg verbitterd over allerlei zaken. It’s a work in progress, maar helemaal niet zo gemakkelijk.
• ‘Wantrouwig’ is my middle name. Ik ben heel wantrouwig t.o.v. van personen door negatieve ervaringen uit het verleden. Ik vergeet helaas niet rap en schiet daardoor wel eens in mijn eigen voet.
• Ik zou werkelijk elke dag pasta kunnen eten. Carbs are life.
• Door mijn onzekerheid heb ik best wel wat last van bevestigingsdrang.
• Toen ik in het lager zat, keek ik geweldig uit naar het vijfde leerjaar zodat ik ein-de-lijk Frans zou kunnen leren. Ik was zo blij om eindelijk een andere taal te kunnen leren. Ook nu nog koester ik een hele grote liefde voor de Franse taal.
• Sinds ik ‘De tamme Tumi’ van Suske & Wiske las, ben ik helemaal gefascineerd geraakt door Peru. Het is nog altijd een droom om een rondreis door Peru en Bolivië te maken, maar ik betwijfel dat het er ooit van zal komen.
• Tot voor een paar jaar was ik helemaal bezeten van het wielrennen. Sinds mijn 15 jaar volgde ik het op de voet nadat ik Jan Ullrich in ons hotel tegen het lijf liep (we spreken over 1997, hij was toen gele truidrager en won dat jaar ook de Tour).

• Eén van de zotste dingen die ik als blogger mee maakte, was mee op weekend naar Roubaix voor de allerlaatste wedstrijd van Tom Boonen. Een fantastische ervaring en ik ben de persoon die mijn naam doorgegeven heeft eeuwig dankbaar hiervoor!
• Als tiener was ik super verlegen en dat speelde me ook nog ruim in mijn twintiger jaren parten. Nu ben ik ‘behoedzaam extravert’ zoals ik het onlangs verwoordde op Instagram.
• Alle clichés over ouder worden, bestaan om een reden: ze zijn allemaal waar en het is niet eens zo erg.
• Een aantal jaar geleden overleed een online kennis aan kanker. Ze was ongeveer even oud als ikzelf en woonde vlakbij, maar we hebben elkaar uiteindelijk nooit ontmoet. Ik denk nog vaak aan haar (verhaal) en sta sindsdien toch wel anders in het leven.
• Ik wist pas (heel) laat dat ik kinderen wou. Ik was 32 toen het moedergevoel toch nog naar boven kwam. Misschien net omdat het zo laat gekomen is dat ik er ook op een heel andere manier mee omga. Ik ben geen mama mama, maar tegelijkertijd is het de enige rol in mijn leven waar ik me zo zeker over voel. Bijgevolg heb ik ook maar weinig boodschap aan de Maison Slashes van deze wereld (no offense).

• Ik heb nog nooit drugs in het echt gezien – zelfs geen cannabis. Ik (her)kende de geur zelfs jarenlang niet.
• Een jaar of tien geleden dronk ik op vakantie bijna een ganse fles wijn leeg. Toen liep ik niet meer helemaal recht (volgens mijn man), maar dat was het dan ook. Een echte dronkemanstoestand heb ik nog nooit meegemaakt, een kater ook niet. Ik heb niet het gevoel dat ik iets gemist heb, maar vaak vinden mensen dat in mijn plaats wel (idem voor het feit dat ik getrouwd ben met mijn eerste lief/kus).
• Soms mis ik de pre-Euro tijd en heb ik heimwee naar het wisselen van munten en briefjes of het rekenen met vreemde valuta.

Bij deze hebben jullie heel wat bijgeleerd over mij. Ik heb deze lijst spontaan gevuld met wat in me opkwam en kan minsten nog enkele jaren verder met allerlei weetjes. Ik hoop alleszins dat het mag!