Afgelopen week was het de vijfde “verjaardag” van de lockdown. Ik vind het altijd vreemd dat we over verjaardagen spreken, zowel in goede als kwade tijden. De goede verjaardagen vier ik maar al te graag. Daarom blijft het des te vreemd om ook over nare herinneringen in verjaardagen te spreken.
Een paar weken geleden kwam die bewuste verjaardag ook ter sprake. Mijn gesprekspartner had best wel heimwee naar de lockdown. Niet naar kantoor moeten, geen sociale verplichtingen. Voor die persoon was dit een fijne periode. Ik hoor het wel vaker: of men vond het een heerlijke periode of men is het al lang vergeten.
Bij mij heeft die pandemie heel lang op mijn lever gelegen. Ik durf het bijna een traumatische ervaring noemen. Het was een heel intense periode, op de meest negatieve manier mogelijk. Ik zou ongetwijfeld andere keuze maken, mocht zo’n situatie zich opnieuw voordoen. We hadden helemaal geen idee wat op ons af kwam, maar ik ging de zaken toch anders aanpakken. Ik heb het ook lang moeilijk gehad met de euforie die velen al veel vroeger dan wij mochten ondervinden. Het telefoongesprek dat ik op het werk had met de logopediste van Emma haar school waarbij ik zat te huilen aan mijn bureau.. het bleef me lang achtervolgen.
Het moeilijkste vind ik dat we die jaren onverbiddelijk kwijt zijn. Ze voelen echt als verloren terwijl we er zo veel hadden willen uithalen. Het enige positieve is dat ik nu nog gulziger in het leven sta.
Naast dat gulzig leven, kon ik me troosten met het maken van beelden. Misschien dat ik er ooit een boek van maak, maar nu nog niet. Ik ging er even door en selecteerde er een aantal om hier te delen, maar het voelt nog rauw aan. Ooit dus, nu is het nog te vroeg en te tastbaar.
Het is zot dat dat al 5 jaar geleden is! Dat gedoe nadien met bubbels en mondmaskers, amai, dat mis ik toch ook niet. De eerste weken lockdown vonden we op zich wel fijn, eens de paniek gaan liggen was dat we nergens nog aan eten zouden geraken met als die hamsteraars in de supermarkt. Maar ik heb ook gezien bij vrienden en familie dat het voor velen allerminst gemakkelijk was. Voor jullie was het bijzonder heftig ❤️. Knallen maar, nu we de vrijheid weer hebben!
Ik verschoot ook wat van dat het al vijf jaar geleden is. En alhoewel ik het op sommige vlakken een fijne periode vond (hoera inderdaad geen sociale verplichtingen), heeft het ook hier zijn sporen nagelaten en zijn er dingen die ik absoluut niet meer zou doen of zou willen.