as we speak #1

Het was mijn awesome naamgenote die deze week nog eens haar rubriek As we speak van onder het stof haalde en ook bij Falderie ben ik geweldig fan van deze blog posts. Verder zag ik dit ook nog onder de vorm Whatsup de revue passeren bij Josefien en bijgevolg kon ik niet achterblijven.
Het concept is eenvoudig: in deze post(s) zal ik het vooral hebben over zaken waar ik nu niet meteen een volledige post aan wil wijden, maar die je wel een beetje inkijk in mijn dagelijks leven geven. Ik vind het een waanzinnig fijne rubriek in al zijn eenvoud en lees die heel graag bij medebloggers. Hopelijk lezen jullie ook hier graag mee.

Waar ik mee bezig ben: met veel te veel (zoals altijd). Voor ik zwanger was, zat mijn hoofd al vol met ideeën, maar die staan nu even on hold want mijn to-do lijst voor de zwangerschap is ook niet van de minste. Ja, ik werk met lijstjes, die geven rust in mijn hoofd en ik wil er in augustus niet op uit komen dat ik iets mis voor de afwerking van de doopsuikers.
Met nog vier maanden te gaan, zit ik nu in de fase van ontwerp voor het geboortekaartje. Ik heb dit ook nodig voor de verdere afwerking van de doopsuikers. Van die laatste ben ik ook bezig met de proof of concept zodat ik weet welk materiaal ik allemaal nodig heb. Nu, ik vind het wel leuk om doen en kan echt niet wachten om het aan jullie te tonen.
Verder moet er hier geschilderd worden. Dat staat vandaag op de planning met de hulp van mijn man en schoonmama. Hopelijk vlot het leggen van de laminaat achteraf zodat we ons gauw terug op de bovenverdieping kunnen installeren. Er is precies een bom ontploft in onze living en dat is niet goed voor het humeur van iemand die nogal gauw enkele bijwerkingen van de kuisziekte vertoont.
Verder heb ik mijn de voorbije weken nogal laten gaan op het vlak van shoppen. Mijn zwangerschapsgarderobe staat nu, eindelijk, op punt en ik ben er heel tevreden mee. Geen oubollige silhouetten, maar kledij die ik ook als niet-zwangere vrouw zou dragen. Die witte sneakers kon ik nu echt niet meer aan weerstaan en ik voel me terug 16 wanneer ik in deze Stan Smith sneakers van Adidas rondhuppel.
Het werken voor mijn bijberoep loopt stilaan naar een tijdelijk einde toe. Ik heb dit jaar bewust niet al te veel promotie gemaakt voor communieshoots omdat het anders toch wel zwaar zou worden, maar de foto’s van Lars (het zoontje van een jeugdvriendin) wou ik zeker niet missen. Veel klanten opteren er tegenwoordig voor om zelf een kaartje te ontwerpen en toegegeven, met fotoservices zoals Tadaaz kan ik ze geen ongelijk geven. Deze week vond ik dan ook deze leuke uitnodiging in de bus: altijd fijn om mijn eigen werk in print te zien.

Waar ik van geniet: onze konijnen vertoeven momenteel in de keuken en kunnen niet rondhossen in huis zoals ze dat anders gewoon zijn want er liggen te veel netsnoeren in de living. Gisteren verhuisden we ons bed opnieuw van kamer in functie van de schilderwerken en was het ook tijd voor verse lakens. Het uitgelezen moment om ze eens op het bed los te laten, dat vinden ze namelijk heerlijk. Zoals altijd geldt: een happy konijn betekent ook een happy baasje dat mee geniet!

Waar ik naar luister: het begint toch wel wat krap te worden in die muziekhemel denk ik dan. Na David Bowie eerder dit jaar moesten we deze week opnieuw afscheid nemen van een groot artiest. Hoog tijd om de poorten van de hemel toch voor even te sluiten, niet? Eerlijk: ik kende de muziek van Prince, maar ik kende die ook weer niet. Vrijdag werd pas duidelijk hoeveel geweldige nummers de man op zijn palmares heeft staan. Ik volgde gewillig de kudde en schafte mij gisteren een best of aan waar ik sinds gisterenavond naar luister. Voor de rest kan er mij weinig nieuws boeien op muzikaal vlak en overleef ik vooral op mijn favorieten in Spotify and mijn wekelijkse aanbevelingen binnen datzelfde programma.

Wat ik lees: ik was enkele weken terug begonnen aan Life on Sneakers van Evi Renaux, maar moest het boek noodgedwongen even aan de kant leggen omdat we even andere prioriteiten hadden. Ik hoop binnenkort de draad terug op te nemen want ik mis het lezen wel. Alleen ben ik nu terug wat vaker moe ‘s avonds en dommel ik meestal voor 22u in slaap in de zetel.

Waar ik naar kijk: ik heb al heel wat series verslonden op Netflix en ontspan tegenwoordig met seizoen vier van Pretty Little Liars. Ik had de liars even aan de kant geschoven, maar het is echt wel één van mijn guilty pleasures. Voor de rest is het eerder sporadisch kijken naar wat de tv gids in petto heeft. Deze week kijken we ongetwijfeld naar Komen Eten want de vrouw van onze bakker in Aartrijke is deze week van de partij (met dank aan Josefien voor de tip!).

Wat mij happy maakt: vorige week kon Steven voor de eerste keer onze baby voelen. Ik voelde de baby al een viertal weken, maar hij nog niet. Vorige week was het dan eindelijk zo ver en vond ik er niets beter op dan hem om 6u ‘s morgens wakker te maken. Ondanks het feit dat hij de grootste langslaper ooit is, vond hij het uiteraard helemaal niet erg. Toch wel één van de mooiere momenten van de zwangerschap tot nu toe.
Tussen alle bezigheden door heb ik ook elke week een aantal leuke activiteiten gepland. Gisteren ging ik op stap met blogvriendin Josefien in ons geliefde Gent. Brunchen, shoppen en bijpraten met een toffe dame: instant happiness en zoals altijd voor herhaling vatbaar! We ontdekten trouwens weer een aantal fijne adresjes, zoals Franz Gustav (waarover later meer) en Fetch – Cuisine à porter waar ze de mooiste cupcakes ever tentoonstelden!

Geniet van jullie zondag, hier wordt het hoog tijd om die verfborstel boven te halen!