20 dingen die ik wil doen in 2020

Ik luister nu toch al enkele jaren naar podcasts en één van de eerste podcasts waarop ik mij abonneerde was die van Gretchen Rubin, bekend van de Happier podcast die ze samen met haar zus maakt, maar voor wie geen luisteraar is misschien ook bekend van het boek The Happiness Project. Soit, Gretchen is zo’n beetje een guru voor veel mensen, ook wel een beetje voor mij want het is een echte lijstjesmadam. Heel haar leven zit in lijstjes vervat en sommige lijsten en thema’s komen ook jaarlijks terug. Eéntje daarvan is dat er geen goede voornemens worden gemaakt, maar wel een lijstje met dingen die je in een jaar wil doen. Kelly deed het vorig jaar al voor in onze contreien, dit jaar opnieuw en ik zag het nog bij een aantal andere bloggers passeren waaronder de lieve Josefien, ook bekend als mijn partner-in-crime bij het bezoeken van Instagramwaardige lunchplekken (roze restaurant? check! flower wall in datzelfde restaurant in 50 shades of pink? check!).
Aangezien ik op een aantal vlakken bepaalde dingen wil ondernemen, heb ik voor mezelf ook een lijstje opgesteld. Het is géén bucket list, voor alle duidelijkheid, maar eerder een friendly reminder, ook al omdat het niet van moeten is, het zijn gewoon dingen die ik graag eens zou willen doen of nog meer doen en die van mezelf ongetwijfeld een betere vrouw, echtgenote, moeder, vriendin en collega zullen maken. Als je in het laatste rijtje past, prijs jezelf nu al gelukkig of wacht misschien nog even tot de laatste dag van dit jaar…

• 

2019 was geen makkelijk jaar, daar had ik het al eens over in een Instagram post en zonder hier veel over uit te (willen) weiden: ook 2020 kent heel wat uitdagingen. Dit zet uiteraard aan tot heel wat denkwerk: mijn hoofd maalt soms een ganse dag door – toch probeer ik altijd het positieve te zien en het neerschrijven van dit lijstje was voor mij al een eerste stap in het hoofd leeg maken.

Ben je er klaar voor? Dan zijn hier mijn #20voor2020, uiteraard in geheel willekeurige volgorde!

1. blijven leren

Ik vind het belangrijk om nieuwe dingen te leren, maar dus ook echt leren leren, misschien zelfs studeren.
Vorig jaar zette ik eindelijk de stap om te investeren in een opleiding voor mjin bijberoep als fotografe: een echte marketing -en businessopleiding waar ik al heel veel aan gehad heb.
Ik probeer ook veel bij te leren op mijn eentje door boeken te lezen en sinds kort ben ik ook aan de slag met DuoLingo. Ik had daar jaren geleden al van gehoord, maar nooit meer aan gedacht.. tot mijn broer zich verloofde met zijn Russische vriendin. Ondertussen ben ik al bijna een maandje Russisch aan het leren en de manier waarop is echt een aanrader.
Dit jaar zou ik misschien nog wel eens een workshop willen volgen rond een specifiek thema (al kan ik wel mee als second shooter met Leentje Schoofs wat sowieso heel leerrijk wordt!) en ook voor mijn hoofdberoep zou ik graag nog een opleiding volgen.

2. 52 nieuwe recepten testen

Ik kook graag, heel graag zelfs. Op een doordeweekse avond iets minder graag want dan is van het moeten, maar als ik er op een vrije dag tijd voor kan uittrekken dan werkt dat voor mij heel ontspannend. Het komt wellicht door het feit dat ik ook zo kan genieten van eten, ook al heb ik het zelf klaar gemaakt. Ik heb dan ook heel veel kookboeken, te veel denk ik soms. Jarenlang kocht ik boek na boek, maar er werd weinig uit gekookt. Vorig jaar herontdekte ik mijn collectie kookboeken en begon ik er ook echt uit te koken. Ik mag nu ook opnieuw kookboeken kopen van mezelf want dat is mijn regel: als er niet uit wordt gekookt dan koop ik er geen meer. Ondertussen heb ik een paar van die ‘staples’ zoals dat in het Engels heet: een aantal boeken waar ik vaak op terugval en waar je mijn favoriete recepten in kan vinden. Het doel is om elke week een nieuw recept te proberen: sommige weken zullen er al eens van tussen uit vallen dus heb ik gewoon 52 recepten als doel. Ik ben goed op weg met twaalf recepten tot dusver en we zijn nog maar net de tweede maand van het jaar gestart!

3. op reis met mezelf

Aaaaah, deze wil ik al zo graag eens doen. Ik droomde er eigenlijk al jaren stiekem van, maar sprak de wens nooit uit. Toen las ik erover bij Kelly en het bleef in mijn achterhoofd zitten. Er was al eens het plan om een workation te doen, maar dat is natuurlijk nog niet hetzelfde.
Vorige week was er dan een Eurostar-actie en boekte ik een treinrit heen en terug naar mijn geliefde Londen. Helemaal alleen ben ik niet want ‘s avonds logeer ik bij mijn broer (die er woont). Toch is het bijna 100% met mezelf want ik reis er alleen naartoe en overdag is mijn broer aan het werk. Ik heb er ongelooflijk veel nood aan en ik hoop dat het ongelooflijk veel deugd zal doen.

4. een nieuw land ontdekken

Wie mij een beetje kent, weet dat ik heel graag op reis ga. We hebben al heel wat van de wereld gezien al verdwijnt dat in het niets als ik zie waar jongeren tegenwoordig overal naartoe reizen (hoe doen die dat?!).
Om een nieuw land te ontdekken, moet je ook niet per sé de halve wereldbol ver reizen, natuurlijk.
Alhoewel.. ik ben het wel van plan eind juni want dan ga ik een kleine twee weken naar Rusland, samen met mijn mama. Als je dacht dat Moskou niet zo ver vliegen was, dan heb je het goed voor, maar mijn broer trouwt in Jakoetsk en dat is toch een serieus eind vliegen. Ik ben alvast benieuwd om dit land te ontdekken! Wie tips heeft voor ons verblijf in Moskou, Jakoetsk en Sint-Petersburg: ik hoor ze graag!

5.opnieuw meer concerten bijwonen

Jarenlang ging ik jaarlijks naar veel concerten, heel veel concerten. Met de komst van Emma blijkt dit aantal concerten serieus gedaald te zijn. Het aanbod was er wel, maar ik zie op tegen het vele geregel: van de kaartjesverkoop over de babysit tot het verlof of het traject dat afgelegd moet worden om er te geraken. Dit jaar probeer ik wat meer ‘ja’ te zeggen. Ja, in de zin van: kom we gaan naar dit concert. Er staan er al twee op de planning, dat van Bear’s Den eind deze maand en in juli een herkansing voor Sting!

6.lang zal ze lezen!

Lezen: ik heb het jarenlang gretig gedaan. Tot de komst van dat ander medium dat wel heel veel van mijn (lees)tijd opslorpte: het internet. De teller van het aantal gelezen boeken stond een aantal jaar zelfs op nul. Enkele jaren geleden heb ik mij ‘herpakt’. Ik geniet weer van het lezen, al betreur ik soms de vluchtigheid wanneer het gebeurt: meestal een vijftal minuten voor het slapen gaan. Een namiddag lezen, met een kop koffie erbij, dat lijkt me wat. Maar het hoofd maalt altijd verder en het is een opgave om dit te kunnen doen.

7.mijn bullet journal nog intensiever gebruiken

Toen ik de eerste keer over een bullet journal hoorde, moest ik er niets van weten. Ik geloofde er helemaal niet in. Tegenwoordig kan ik niet zonder: ik heb er ééntje thuis én op het werk. Het is mijn houvast en op dagen of in weken dat ik hem niet gebruik, voel ik dat het gewoon mank loopt. Dat laatste zou niet mogen gebeuren dus probeer ik hem nog intensiever te gebruiken. Het zorgt voor toch een klein beetje rust in het hoofd.

8.creatief met mijn camera aan de slag gaan

Ik heb al wat opdrachten achter de rug dit jaar, maar wanneer ik naar mijn beelden van vorig jaar kijk, zie ik vooral opdrachten. Dit jaar wil ik wat meer vrijer fotograferen, misschien wat persoonlijke projecten uitwerken en mijn grenzen verleggen.

9.mijn omzet verdubbelen

Neen, ik zal hier geen cijfers delen en ja, ik ben best wel trots op mijn bedrijfje, maar het mag wat meer zijn. Ik volgde vorig jaar een cursus business en marketing, maar wat evident lijkt, is het niet altijd. Het wordt geen makkelijke opgave en het is nog altijd zoeken naar de juiste vorm van marketing, maar het doel is er, dat staat vast.

10.investeren in vriendschap(pen) die het waard zijn

Je weet hoe dat gaat: studeren, een gezin starten, werken en alles wat daar tussenin gebeurt. Af en toe gaan mensen, sommigen zie je wat minder vaak, ook al wil je dat niet per sé. Vriendschappen vergen werk, dat is zeker. Bij een aantal mensen heb ik het gevoel dat het vanzelf gaat, bij anderen moet er wat meer energie verbruikt worden. Ook van mijn kant ben ik soms schuldig en wil ik wat meer investeren in vriendschap. Met die kanttekening dat de vriendschap het waard moet zijn. Hoe ik daar over zal oordelen, doe ik niet uit de doeken, maar laat ons stellen dat ik hier niet over één nacht ijs zal gaan.

11. minder emo-eten

Weet je nog hoe ik vorig jaar vol trots over mijn deelname aan de Summer Body Challenge (onder collega’s) schreef?
Hoe trots ik toen was, zo schaam ik me ondertussen wel. Wat er af ging, is er nu opnieuw bij.
Ik ken de oorzaak: mijn emoties en mijn eetpatroon gaan niet goed, of zelfs helemaal niet, samen. Waar het in de zomervakantie nog relatief goed liep, ging het in september helemaal fout. Onze Lily stierf onverwachts en mijn emoties werden baas. Dan gaat de bal aan het rollen en is er geen stoppen meer aan.
Nu probeer ik weer te winnen van de emoties, maar eenvoudig is het niet. Ik weet dat ik het kan, maar ik weet ook dat het bij een tegenslag héél moeilijk wordt.

12. minimum twee massages boeken

Vorig jaar liet ik voor het eerst de lieve Martine naar mij thuis komen voor een massage. Ik had er heel lang mee gewacht, maar wat een deugd dat het deed! Vooral het feit dat ze bij je thuis komt en je je dus achteraf niet meteen in het stressvolle verkeer moet begeven, vind ik een absolute meerwaarde. Dit jaar mag ze zeker nog eens op bezoek komen, liefst twee keer en als het kan nog wat meer. Twijfel je zelf nog over zo’n massage? Niet doen, gewoon boeken!

13. luisteren naar mezelf

Eigenlijk zou ik dit beter ‘luisteren naar Steven’ noemen. Hij kent me beter dan wie ook (behalve ikzelf natuurlijk) en ziet mij vaak de limieten van mijn eigen kunnen opzoeken. Ik luister heel weinig naar mezelf op dat vlak en hij is er dan om dat in mijn plaats te doen. Vaak negeer ik de opmerkingen, maar ik zou er misschien toch beter wat aan doen.

14.”foert” zeggen

Ik wil graag eens wat meer ‘foert’ kunnen zeggen. Al mijn dagen zijn meestal tjokvol gepland met vanalles en nog wat: van sociale uitjes, tot werken, werken, werken en het huishouden doen. In het huishouden zeg ik al vaker eens foert, maar de was zal zichzelf niet doen, natuurlijk. Ook op andere vlakken probeer ik wat vaker ‘foert’ te zeggen en niet te denken aan bepaalde verwachtingen van anderen (die er meestal enkel in mijn hoofd zijn).

15. een potje in mijn YNAB voor het Hof van Cleve

Zoals jullie wellicht al weten, wordt er hier graag gegeten. Ik kook graag, ik ga graag eten en het ultieme etentje zou er toch ééntje bij het Hof van Cleve zijn. Dat potje zal niet voor de eerste helft van het jaar zijn, met Rusland op de planning, maar naar het einde van het jaar toe wil ik er toch werk van maken. Nu maar hopen dat Peter Goossens niet meteen stopt met zijn sterrenzaak.

16. meer date nights

Hoewel ik een vrij sociaal leven heb, speelt zich dat meestal zonder Steven af. Een etentje met vriendinnen, een feestje op het werk, de verjaardag van een vriendin vieren: allemaal leuk, maar enkel voor mij als individu.
We hadden ooit het idee om een maandelijkse date night in te plannen en dat idee is ondertussen gigantisch geflopt. De keren dat we samen weg zijn, is vaak praktisch of om naar een concert of film te gaan… Niet de meest ideale momenten om wat bij te praten. Nieuwe poging dus, maar waarbij de frequentie op een lager pitje staat want er komt wel wat geregel aan te pas eens je een kindje hebt. Het is ook kwestie van gewoon doen en inplannen en er minder over te leuteren (zoals ik hier nu aan het doen ben).

17. woensdag = Emmadag

Sinds de geboorte van Emma ben ik vier/vijfde gaan werken: een heel bewuste keuze, zeker omdat ik er nog een job na de uren op na houd. Voor ze naar school ging, was dat de dinsdag, ondertussen is mijn vrije dag op woensdag. De voormiddag is kort en bestaat meestal uit boodschappen en huishouden, maar toch probeer ik een halfuurtje tijd voor mezelf uit te trekken. In een halfuur krijg ik geen blogpost geschreven, vandaar dat ik wellicht al 5x aan dit eigenste blogbericht bezig geweest ben. In de namiddag wil ik dat de dag rond Emma draait. Vaak is de verleiding groot om toch nog wat af te werken, maar nu zet ik de computer uit. Huishouden wordt tussendoor wel nog gedaan anders krijg ik het niet rond. Ook afspraken rond haar worden op die dag gepland want dat is wel handig.

18. minder sociaal op de smartphone

Die smartphone toch: ik heb er een haat-liefdeverhouding mee. Het is mijn primair fototoestel geworden want ik heb het altijd bij en die dingen zijn tegenwoordig van zo’n niveau dat ze niet moet onderdoen voor bepaalde fotocamera’s. Ik ben ook heel nieuwsgierig. In een analoog tijdperk (en ook nu nog) vertaalt zich dat in langs huizen wandelen of rijden bij valavond: de rolluiken of gordijnen blijven nog even open, het licht gaat aan en er spelen zich verschillende taferelen af. Beeld zonder klank. Fascinerend en ik laat mijn fantasie de vrije loop. Wellicht is het merendeel ‘hoe was je dag’-conversaties, maar toch. Ik kijk ook graag binnen hoe gezellig het ergens kan zijn, hoe een thuis warmte kan uitstralen.
Instagram geeft mij dat ook een beetje, maar in extreme mate en verhult vaak de minder mooie waarheid. Ik ben ook schuldig aan dat laatste, hoor.
Vaker en vaker vraag ik mij af wat ik ermee bereik: een halfuur door mijn stories en feed scrollen. Soms heb ik er iets aan want er zit een leuk recept of een leuke quote bij en ik ben weer op de hoogte van enkele gebeurtenissen in het leven van vrienden, maar zelfs bij dat laatste stel ik mij grote vragen. Ben ik ertoe genoodzaakt om zo op de hoogte te blijven van het leven van iemand die mij dierbaar is? Dat kan toch niet de bedoeling zijn, right?
Aan de andere kant deel ik graag de vooral mooie momenten en vormt mijn eigen feed een soort van mini dagboek.
Doel is om toch minder doelloos te scrollen, te ontvolgen en terug tot de essentie te komen, maar hoe erg dit ook klinkt: het is een moeilijke opgave.

19. minimaliseren

Voor deze werd ik geïnspireerd door Lieselotte. Ze inspireert me wel vaker en ook nu ben ik overtuigd. Minimaliseren wordt zó 2020 bij mij. Wanneer ik rond kijk in ons huis zie ik veel te veel spullen. Ik hou van een gevuld huis want ik vind het gezellig, maar er moet ook een eindpunt zijn. Nu zie ik veel te veel zaken. Niet altijd rommel, maar spullen die in de berging vliegen want gedateerd. Ik kan twintig jaar wachten tot ik ze misschien weer mooi vind of ik kan ze naar de kringwinkel brengen. Op een dag zal ik ze verzamelen, in een doos stoppen en effectief naar die kringwinkel brengen en niet meer achterom kijken. Die dag is er nog niet, maar hij komt wel dichterbij.

20. meer Charlie-tijd

Zoals jullie wel weten, hebben wij hier bijna altijd konijnen gehad. Ik had er vroeger bij mijn ouders en samen hadden we eerst Hiro en daarna Charlie en Lily. In september vorig jaar moesten we helemaal onverwachts afscheid nemen van Lily. Sindsdien overheerst een schuldgevoel. Sinds de komst van Emma was mijn aandacht verdeeld en die ging meer naar Emma en ik heb het gevoel dat ik Charlie en Lily wat verwaarloosde. De meeste mensen zeggen dat ik net goed voor hen ben (geweest), maar zo voelt het niet (altijd) aan. ‘s Avonds probeer ik nu een Charlie-moment in te lassen: samen in de zetel knuffelen. Hij heeft er nood aan want ik voel aan dat hij op dit moment in een rouwfase zit. Hij is heel aanhankelijk geworden en ook wat stiller. Knuffelen doet hem deugd, tot zelfs een halfuur lang. Het gemis is nog steeds groot, maar ik ben blij dat we elkaar hebben.

Zo, dit waren ze: de #20voor2020. Ik heb er in horten en stoten aan geschreven, tussen de soep en de patatten, maar de lijst is er. Hij moet nog op een A4 terecht komen en pal in mijn gezicht gehangen worden en dan komt het goed: ik voel het.

Op twintig in twintig twintig!