de kronieken van een zwangere vrouw IV

Ik kan er op dit moment echt niet bij dat het al vier (!) weken geleden is dat ik nog even de kronieken boven haalde. Zei ik toen dat 30 weken akelig dichtbij was? Jazeker, en ik ben momenteel nog op zoek naar een superlatief om mijn gevoel bij 34 weken uit te drukken (wie weet vind ik nog iets voor het einde van deze blogpost).
Alles verloopt hier nog goed (voor zover ik weet want een zwangerschap is nu niet meteen de ideale situatie voor een controlefreak als ik) en ik ben blij dat ik voorlopig nog redelijk wat energie over heb (wanneer mij een goede nachtrust gegund is, tenminste).
De fotoshoot vier weken terug verliep heel goed: ideaal weertje (zelfs iets te warm voor mij) en we zijn ontzettend blij met het resultaat. Ik laat de eer aan onze fotografe Silvie Bonne om de beelden op haar blog te delen en die link komen jullie dan wel via Facebook en dergelijke te weten.
Ik denk dat we nu zowat alle benodigdheden voor de doopsuiker in huis hebben en ook voor het geboortekaartje zijn we zo goed als rond. Gisterenavond heb ik dan toch maar eens de kinderwagen besteld, een Bugaboo Cameleon 3 voor de kenners/liefhebbers, en het kind heeft ondertussen ook een bed (zit nog in de doos welteverstaan, jaag ons niet op, hé).
Er rest mij nog welgeteld anderhalve week op kantoor aangezien we tijdens de zomer collectief sluiten. Ik zal niet ontkennen dat ik hoop toch wat van dat verlof te kunnen genieten (in de zin van niet te vroeg bevallen of geen platte rust voorgeschreven te krijgen) want ik heb nog wat leuke dingen gepland: een mens is immers nooit zwanger genoeg om te brunchen, nietwaar?
Vorige week werd ik trouwens in de watten gelegd (of de baby dan toch) door de vriendengroep van het middelbaar. We gingen samen een hapje eten bij wijze van baby shower en de baby werd nu al overladen met cadeautjes.
De eindspurt is nu dus echt wel ingezet en ik vind het vooral spannend of ik nog een deel V van deze rubriek op jullie zal kunnen loslaten (ik hoop van wel!). Geen foto van mij deze keer (niet dat ik te rond ben, maar ik moest die Maxi-Cosi toch eens testen, hé?), maar wie mij volgt op Instagram zal de bump nog wel te zien krijgen.

En dan nu… on with the show!

Zwanger zijn, dat is:

• tot nu toe opvallend weinig vragen krijgen over borstvoeding. Ik heb ervoor gekozen om dit niet te doen en had wat meer reactie hierop verwacht, maar blijkbaar ligt die tijd toch al achter ons (of vergis ik me en moet ik me verwachten aan tientallen pro-borstvoedingscomments?).
• het risico lopen half mamablogland op mijn dak te krijgen, maar ik pas voor de kraamkost. Het kan me echt niet boeien. Ik ben gesteld op mijn eigen keuken en bij uitbreiding die van mijn mama (ik zou ook een aantal restaurants kunnen opnoemen, maar dat zal er niet in zitten de eerste weken, zeker?), maar voor de rest verwacht ik niet dat mijn bezoek in de kookpotten staat te roeren.
• misschien te positief ingesteld zijn. Dit sluit ook naadloos aan op vorig puntje denk ik. Ik zie het allemaal vrij positief: de bevalling én wat er na komt. Misschien is het omdat ik ouder ben, maar ik merk dat ik veel rustiger geworden ben. Veel heeft natuurlijk ook te maken met hoe ik alle verhalen die op mij afkomen, begin te filteren. Mensen hebben er echt wel wat van weg om die positieve ingesteldheid helemaal naar beneden te halen. Wat is eigenlijk hun probleem, vraag ik mij vaak af. Is een bemoedigend woordje te veel gevraagd?
• realistisch zijn over wat er in de koffer richting kraamkliniek gaat. Een pyjama wordt het niet, maar ik ben realistisch en zal nu ook niet mijn zomergaderobe van vorig jaar uit de kast halen.
• een glaasje wijn missen. Ik wist wat me te wachten stond en ik mis het wel degelijk en ben niet te beroerd om dat hier toe te geven. Dat staat zeker niet op het menu in de kraamkliniek?
• een beetje bang zijn wat mensen mee zullen brengen. Ik ben dan ook een moeilijk geval die het niet goed kan verbergen wanneer ze iets niet mooi vindt. Ter info: bloemen en kitscherige “welcome baby boy/girl” ballonnen zijn niet aan mij besteed. Voor wie een idee van mijn stijl wil hebben: de lijst komt bij Wolf & Wolkje terecht!
• je intentie om mét pijn te bevallen kenbaar maken waarbij sommige mensen de nood voelen om nog maar eens te benadrukken hoe pijnlijk bevallen wel is. Is dit een soort van wedstrijd misschien, “Ik een epidurale, jij een epidurale”?
• je schoonouders die meer weg hebben van een pakjesdienst dan wat anders. Ik durf de pakketjes die ze de voorbije weken ontvangen hebben al niet meer te tellen (waarvoor dank).

Zo, ik ben door mijn voorraad heen. Kwestie van alles gezegd te hebben indien ik week 38 niet haal, hé. Indien ik die toch haal, dan doe ik de komende vier weken ongetwijfeld nog tonnen inspiratie op!