as we speak #7

Weet je nog, toen ik het in de vorige As We Speak over moederschapsrust had? Wel, dat bleek echt wel rust(ig) te zijn, want in november ging ik terug aan het werk en nu merk ik dat mijn laatste As We Speak alweer drie maanden geleden geschreven werd. Hoog tijd voor een update dus. Ik zal hier ongetwijfeld weer de helft vergeten neer te pennen, maar dat vergeven jullie mij, toch?

Waar ik mee bezig ben
Ik probeer nog steeds een balans te vinden tussen alles wat ik moet en wil doen, maar eenvoudig blijkt dat niet te zijn. We hebben hier wel al één voordeel: Emma is een hele brave baby en slaapt al bijna vier maanden door. Uiteraard ben ik dan wel weer een mama met heel veel interesses en bezigheden. Daarbovenop werk ik ook, zij het sinds kort 4/5. Die 1/5 besteed ik grotendeels aan het huishouden of aan mijn bijberoep. En dan zijn er nog al die andere ideeën en hersenspinsels. Om ze een plaats te geven, start ik binnenkort met een bullet journal. Het schriftje heb ik al (elke reden is goed om een nieuw schriftje te kopen), maar ik moet wel nog eens wat video’s bekijken voor ik daadwerkelijk aan de slag ga. Fascinatie voor die bullet journal kwam er trouwens dankzij het artikel van Kelly in De Standaard magazine.
In mijn planner is het ietwat frustrerend dat ik deze blogpost vorige week woensdag ingepland en er pas de volgende zondagavond aan begin te schrijven. Daar tegenover vind ik het wel belangrijk dat er een zeker spontaniteit en vooral veel goesting in moet zitten. Die had ik vorige week even niet want mijn dagen waren goed gevuld met andere projecten.

Mijn topprioriteit in december was evenwel het organiseren van de doop van Emma. Uiteindelijk viel het feest nog mee, al werden we niet gespaard met maar liefst vier zieken! Om het positief te bekijken: die doop van Emma vergeten we nooit en we kunnen er een aantal verhalen over vertellen die nog lang zullen meegaan!
Afgelopen weekend vierde ik ook mijn 34ste verjaardag. Voor de tweede keer in jaren was ik er niet echt mee bezig. We vierden dan ook heel low-key: ‘s morgens een verjaardagsontbijt met onze ouders (Steven is jarig op 19 januari) en ‘s avonds pikten we een filmpje mee.

Waar ik van geniet

Begin november vierden we onze huwelijksverjaardag. Geen sterrenrestaurant voor ons, maar degelijke kost bij een zaak die zowaar een tweede leven kent, hier in Zedelgem: Gasthof Heidelberg. De cocktails, courtesy of (my) mom and dad, die ons stonden op te wachten, smaakten alleszins!

Eind november waren we ook eens samen creatief. We namen immers deel aan Coming World Remember Me en boetseerden een beeldje. Ik maakte er twee want ook de kindjes mochten mee doen. Weeral iets leuks om haar later te vertellen.


Heel fijn om te doen en leuk initiatief dat ze ook eens naar Aartrijke haalden.
Eind november was het dan zover: terug aan het werk. Ik zou liegen wanneer ik zeg dat ik er zelfs geen klein beetje naar uitkeek. Het contact met de collega’s, de verschillende projecten: ja, ik miste het wel. Na een halfuur was ik het ook alweer gewoon.

Een collega bracht trouwens een speciale mok mee uit de VS. Gelukkig smaakte de koffie wel nog! Trouwens, we hebben nu een superdeluxe koffiemachine op het werk en proberen elke week andere koffiebonen uit. Wie tips heeft voor lekkere koffiebonen, laat dit gerust weten via de comments!

Met collega/blogger Valerie trok ik nog eens naar de kookles bij Lieve. In alle bescheidenheid: ik kan wel een potje koken, maar soms mis ik wel wat technieken. Sinds mijn laatste kookles heb ik echter de saustechniek onder knie. Mijn man is alleszins tevreden: ‘de lekkerste champignonroomsaus ooit’. En neen, hij zou dat echt niet zeggen, mocht hij het niet menen.

Op dinsdag is het mamadag en geniet ik van quality time met Emma. Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat ook zij hier van geniet, des te beter dus! Afgelopen dinsdag was het wel even me-dag en ging Emma naar de grootouders zodat ik kon genieten van een dagje Kortrijk. Gezellig lunchen met Josefien, foto’s nemen bij Byttebier voor een blog post en verliefd worden op Boekenhuis Theoria.

In december gingen we nog eens op stap met ons groepje West-Vlaamse bloggers. Allemaal fijne dames en er belandde zelfs een leuk pakje bij mij. Ik durfde het pakje bijna niet open doen, maar dat zou zonde zijn geweest. Emma zit binnenkort alvast in het nieuw en ook de mama werd niet vergeten want sindsdien pronk ik met een paar super mooie oorringen van Mooi Ding!

De Coca Cola truck hielt trouwens halt in Ieper dus moesten wij daar toch wel in om een filmpje op te nemen. Hilarische taferelen, dat kan ik je verzekeren!

Waar ik naar luister
Had ik dit, zoals gepland, vorige week geschreven dan kwam hier wellicht een totaal ander antwoord terecht, maar nu hou ik het bij de soundtrack van La La Land. Zaterdagavond zag ik de film in avant-première en ik ben echt overdonderd! Later deze week meer op de blog!

Wat ik lees
Zoals ik eerder al schreef, neem ik dit jaar deel aan De Verbeelding challenge. Momenteel lees ik On Chesil Beach van Ian McEwan. Ik las er over op de blog van Lies en niet veel later stond hij op mijn Kindle. Volgende boek wordt De Val van Matthias Declercq.

Waar ik naar kijk
Onlangs zijn we begonnen aan The Night Manager. We zijn nu twee afleveringen ver en ondanks het feit dat ik doodmoe was tijdens de vorige aflevering, ben ik nog steeds fan! Voor de rest niets bijzonder nieuws al heb ik alvast Apple Tree Yard (BBC 1) opgenomen. Deze laatste werd aangeraden op de website van De Morgen en Britse series zitten er meestal niet naast.

Wat mij happy maakt

In mijn kookboeken duiken! Ik maak hier echt graag tijd voor. Koken in de week vind ik niet zo leuk, maar wanneer ik mij er even op kan toeleggen en iets nieuws proberen of mijn lievelingsrecept klaarmaken, is het iets anders. Dit receptje met appel en mozzarella (dank u, Pascale) is alvast een nieuw toppertje!


Op Oudejaarsavond 2015 ‘zagen’ we Emma voor het eerst. Toen nog heel klein, amper 8 weken ver was ik. Een jaar later zit ze al mee in de zetel en ligt ze te spelen terwijl mama en papa aperitieven. Om maar te zeggen: ‘t gaat allemaal veel te rap!

Ik had ook zin in een nieuwe traditie op Nieuwjaar. Misschien komt het omdat Kerstmis in het water viel, ik weet het niet. Emma kon er ook niet echt van mee genieten want ze was aan het slapen. Soit, een ontbijtje gaat er bij altijd wel in en op Nieuwjaar is dat niet anders. Zalig: in pyjama met een koffie, enkele koffiekoeken vers uit de oven en smullen maar!

(foto van de doopviering van Emma door Silvie Bonne)

En, hoe gaat het met jullie?