Ondertussen zitten we al aan de derde week van de ouderzonden blog challenge. Het thema deze week vond ik opnieuw wat moeilijker (te bespreken), namelijk: luxuria oftewel onkuisheid/lust/wellust: wat doe je om jezelf graag te blijven zien en dit over te brengen aan je partner nu je in de eerste plaats vooral ‘ouder van …’ bent?
Love yourself more
Mezelf graag zien, valt bij mij op te splitsen in twee delen: fysiek en mentaal. Fysiek zie ik mezelf niet altijd even graag, maar tijdens mijn zwangerschap vond ik dat ik er heel goed uitzag en dat straalde ik ook uit. Er is een reden waarom mijn online profielfoto nog steeds een portret van tijdens mijn zwangerschap is! Wat erna kwam, is een ander verhaal. De eerste weken blijft die befaamde pregancy glow (ik ben en blijf er heilig van overtuigd dat die bestaat) nog even, maar dan is het heel snel back to reality. Ik heb héél lang mijn zwangerschapsbroeken gedragen tot ik op er een moment écht wel genoeg van had. Momenteel is mijn gewicht en dus ook mijn fysieke ik mijn grootste vijand, maar daar wijd ik wel eens een apart hoofdstuk aan.
Zelfzorg is er natuurlijk ook mentaal en dat zat wel vrij vlug goed na de komst van Emma. Ik koos bewust voor flesvoeding omdat ik mezelf niet meteen associeer met borstvoeding en het betekende ook dat ik meteen een zekere vorm van vrijheid had. Na vier weken liet het mij dus toe om een girl’s night out te hebben met blogvriendin Josefien. Enkele weken later ging ik ook op bezoek bij mijn broer in Londen. Ja, dat moet kunnen en ja, ik had hier (geweldig veel) nood aan.
Qua karakter ben ik ook veranderd: ik sta een pak zelfzekerder in het leven en kan veel makkelijker relativeren en loslaten. Ja, ik ga soms nog gebukt onder stress, maar het is een andere vorm dan voor ik mama werd.
Vrijheid boven alles
Ik heb mij steeds meer dan mama gevoeld, zelfs in die eerste weken na de bevalling. Ik bén dan ook gewoon meer dan mama. Ik ben ook een dochter, vriendin, echtgenote, collega, ondernemer en nog zoveel meer. Mijn vrijheid is mijn alles. Ik kan heel goed alleen zijn en ik heb daar ook nood aan. Zoals ik hierboven al aangaf, ging ik twee maanden na Emma’s geboorte twee dagen (zonder echtgenoot en dochter) op bezoek bij mijn broer in Londen. Er boeien mij ook mateloos veel dingen en ik heb toch wel iets van een sociaal leven. Soms botst dat wel eens met mijn echtgenoot want mijn lijstje aan buiten-familiale activiteiten is soms heel lang en al zeker veel langer dan dat van hem. De balans is hier dus vaker wel dan niet zoek.
Meer dan mama en papa
Met dat laatste sluit ik eigenlijk naadloos aan op het tweede deel van de ouderzonden-vraag van deze week. In ons gezin ben ik nu in de eerste plaats ‘ouder van’, dat valt niet te ontkennen. De (hoeveelheid) liefde die ik voel voor onze dochter is onbeschrijflijk. Hij weet dat zij op de eerste plaats staat, maar ook vice versa is dat zo. Toch mag dat niet wegnemen dat we ook tijd moeten vrijmaken voor de nummer twee in ons leven: elkaar. Net daar wringt het schoentje. Het is iets waar ik, net zoals Josefien, moet aan werken.
Bij een overvolle (vaak die van mij) agenda, is het eerste waar we (of ik) aan inboeten de momenten met ons twee. Als we dan al eens een date night gepland hebben, gooit de gezondheid (die van haar of ons) vaak roet in het eten. Ja, zo’n date night: het klinkt als een geweldig plan, maar tot nu toe zijn we er nog niet echt in geslaagd dit met de regelmaat van de klok in te voeren. De intentie was er nochtans, hoor. Soms gaat Emma wel eens overnachten bij mijn ouders, maar ik denk dat het aantal keer ondertussen nog steeds op één hand te tellen is en ze is al 18 maanden.
Ik lees hier en daar dat heel wat koppels een jaarlijks weekendje weg inlassen, misschien moeten we dat ook maar eens doen. In oktober gaan we alvast drie dagen naar Amsterdam: een goed begin!
Ik ben benieuwd naar hoe jullie dit ondervinden: blijf je jezelf graag zien nu je mama bent en slaag je er in om voldoende tijd uit trekken voor je partner? Ik lees het graag in de commentaren.
Deze post maakt deel uit van de 40 dagen bloggen-challenge. Dit is dag 7/40.
Dat is ook wel een beetje herkenbaar, dat van karakter veranderen door je kindje. Loslaten lukt me nog steeds niet, maar prioriteiten leggen lukt wel al veel beter dan vroeger.
Deze challenge is leuk omdat hij zo herkenbaar is, en veel ouders eerlijk schrijven over waar ze mee worstelen. En dat mag ook eens gezegd worden 🙂
Ik vind het ook een hele fijne challenge! Iedereen pakt het ouderschap op zijn of haar manier aan, maar ik merk toch ook veel overeenkomstigheden en put ook inspiratie uit het verhaal van anderen.
Enorm herkenbaar. Ergens vind ik het wel ‘fijn’ om te lezen dat ik niet de enige ben bij wie dat evenwicht heel vaak zoek (of zelfs onbestaande) is. Het is werken hé… Maar bon, het feit dat we er ons van bewust zijn, is toch al heel wat.
Leuk dat jullie naar Amsterdam gaan, dat is iets om naar uit te kijken!
Tot morgen x
Dat vind ik zo positief aan bloggen: je komt altijd wel iemand tegen die ergens in hetzelfde schuitje als jij zit. xx
gewoon doen jong dat weekendje weg, het is echt een verademing om eens tijd te maken voor je partnerrelatie. 🙂
De congé is gepakt, de babysit geregeld en de tickets voor U2 binnen. Nu nog een hotel voor twee nachten! Is het al oktober?