World Photography Day

Vandaag, 19 augustus 2024, is het World Photography Day. Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat ik mijn eerste fototoestelletje kreeg. Een Canon Prima Junior, ik denk op de eerste communie van mijn broer. Dat ding heeft foto’s versleten, niet normaal, en zeggen dat het toen nog met filmrolletjes te doen was.

Ik verzamel dus al heel lang herinneringen op een visuele manier. Bij momenten lijkt het alsof mijn bijberoep tot een vorig leven behoort terwijl ik het pas eind vorig jaar definitief stopzette.

Er wordt hier nog veel gefotografeerd, maar lang niet altijd met de “grote camera”. Zo’n ding is log en wanneer Emma mee is, heb ik al zoveel mee dat er gewoonweg geen plaats meer is voor een camera. Ik heb ze niet geteld, maar ik vermoed dat ik veel meer iPhone foto’s heb dit jaar.

Bij het bekijken van het archief van 2024 valt me op dat ik weinig beelden heb die echt in het oog springen. Ik ben natuurlijk mijn scherpste criticus, maar mijn gezondheidsproblemen en het feit dat ik weinig echt alleen op stap was, verklaren veel. Alleen neem ik veel meer op, zie ik dingen, neem ik de tijd. Ik mis het wel. Binnenkort trek ik anderhalve week naar het buitenland zonder mijn gezin, benieuwd of de microbe me daar weer te pakken krijgt. Al is die nooit helemaal weg. Al moet ik mezelf het nog af en toe eens in het oor fluisteren: “de beste camera is diegene die je bij je hebt”.

In beeld bij deze post, vijf beelden uit 2024 die me bij zullen blijven:

• het Noorderlicht, gefotografeerd in onze tuin ergens in mei van dit jaar (header foto)
• Emma aan zee, het moet niet altijd scherp zijn
• Land’s End in Cornwall, Engeland. Landschappen en mist: een winnende combinatie (ik ben wellicht de enige mens op aarde die sakkerde toen er niks van mist te zien was bij de Golden Gate Bridge in San Francisco)
• badkamer van een AirBnB op vakantie
• Old Royal Naval College in Greenwich

En? Fotograferen jullie veel? Welk toestel gebruik je hiervoor?